ΑΙΜΙΛΙΟΣ: Ο ποδοσφαιρικός «επαναστάτης» του ελληνικού YouTube

«Καλησπέρα μάγκες…» Κάπως έτσι ξεκίνησε, τότε, τον Δεκέμβρη του 2014, κι από την Καμάρα, την Αριστοτέλους και το Football Manager, βρέθηκε στο… Παρίσι, το Λονδίνο, το Άμστερνταμ, στα καλύτερα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ευρώπης. Ταξιδεύει σε κάθε πιθανή και απίθανη γωνιά της Ελλάδας και όχι μόνο, ενώ παράλληλα «ξεσκεπάζει» και αναδεικνύει την «τοπικίλα» που όλοι εμείς οι αγνοί φίλοι του ποδοσφαίρου ίσως δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι έχουμε ανάγκη.

 

Ο Αιμίλιος Οικονομίδης ή απλά… Αιμίλιος, με αφετηρία το δωμάτιο του σπιτιού του, κάπου στα κεντρικά της Θεσσαλονίκης, παίζοντας το αγαπημένο του Football Manager, αποτελεί τα τελευταία χρόνια έναν από τους ελάχιστους «ποδοσφαιρικούς» YouTubers της χώρας μας, με τους συνδρομητές στο κανάλι του να ξεπερνούν τους 100 χιλιάδες! Κάθε βίντεο, αποτελεί και μία ευφάνταστη ιδέα, η οποία είτε έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, είτε με τα videogames, είτε με ό,τι άλλο σκαρφιστεί ο… ποδοσφαιρικός «πιονέρος» του ελληνικού YouTube.

Από ποδοσφαιρικά challenges σε ομάδες τοπικού και Κυριακές στα γήπεδα, μέχρι κουίζ με ανθρώπους του χώρου και ερωτήσεις στους περαστικούς σχετικά με τη «στρογγυλή θεά», ο Αιμίλιος έχει κατορθώσει μέσα σε διάστημα μερικών χρόνων να θέσει αρκετά ψηλά τον πήχη του ποδοσφαιρικού περιεχομένου στον ελληνικό διαδικτυακό χώρο.

Έχοντας πολλά να μας ενώνουν, όπως η αγνή αγάπη για τον αθλητισμό και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, η πλήρης απουσία στεγανών και παρωπίδων, αλλά και το πάθος για διαρκή αναζήτηση του νέου, του φρέσκου, του καινοτόμου, τα… «είπαμε» με τον Αιμίλιο εφ’ όλης της ύλης, για το παρελθόν, αλλά και το μέλλον.

Νικόλας Παολίνος (Giornalista): Έχεις δηλώσει παλαιότερα πως το YouTube το ξεκίνησες επειδή είχες πολύ ελεύθερο χρόνο. Γιατί το επέλεξες όμως; Τι ήταν αυτό που σε «τράβηξε» σε αυτήν την πλατφόρμα;
Αιμίλιος: Γενικά, το να μιλάω σε κόσμο και να με βλέπουν να κάνω κάποιου είδους «εκπομπή», μου άρεσε από παλιά. Έκανα παλιά, ας πούμε, ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο… Ήμουν πολύ μικρός, μιλάμε για εποχές Γυμνασίου, Λυκείου. Κάναμε τότε μία εκπομπή με έναν φίλο και είχε πολλή πλάκα. Μου άρεσε πάρα πολύ! Είχα κάποιες γνώσεις μοντάζ από πριν, γιατί ασχολούμουν με μουσική, ήμουν DJ παλιότερα. Τότε είχα ένα κανάλι και ανέβαζα απλά μουσική και δικά μου τραγούδια, μπήκα στη διαδικασία να ψάξω με το μοντάζ τι παίζει. Οπότε είχα βάση από εκεί σχετικά με το μοντάζ. Επομένως είχα δύο πράγματα, τα οποία συνδέονταν άμεσα με το YouTube. Επίσης, πίστευα και είχα το «ψώνιο» -να το πω έτσι- ότι θα με βλέπει κόσμος. Πίστευα ότι έχω κάτι για να με βλέπει. Αυτό είναι πολύ βασικό. Εάν όταν ξεκινάς δεν το πιστεύεις, έχεις αποτύχει κατευθείαν… Κι έτσι λοιπόν ξεκίνησα «χομπίστικα» εντελώς κανάλι Football Manager, λόγω ελεύθερου χρόνου. Ήταν ένα παιχνίδι που μου άρεσε και ήταν και το μόνο που «σήκωνε» ο υπολογιστής τότε…

Ν.Π.: Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που πάτησες το κουμπί της εγγραφής και άρχισες να γυρίζεις βίντεο; Σκεφτόσουν το μέλλον τότε;
ΑΙΜ.: Αρχικά, δεν περίμενα να οδηγήσει εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Βλέποντάς πάλι το πρώτο μου βίντεο δεν θα έλεγα ότι ήμουν και πολύ δυναμικός. Δε σκεφτόμουν κάτι συγκεκριμένο εκείνη τη στιγμή, απλά το έκανα. Μπορεί να ήταν λίγο αμήχανα στην αρχή. Έψαχνα να βρω την πρώτη ατάκα, ας πούμε… Παλιά έλεγα «Καλησπέρα μάγκες». Τώρα το έχω αλλάξει. Είναι μέχρι να το βρεις λίγο. Στο πρώτο-πρώτο βίντεο ξεκινάω λέγοντας: «Καλησπέρα σας φίλοι μου» και το λέω σαν να είμαι στην υποδοχή κάποιου μαγαζιού pr (σ.σ. γέλια).

Ν.Π.: Πώς αντιμετώπισαν οι δικοί σου άνθρωποι τον πρώτο καιρό την ενασχόλησή σου με τα βίντεο;
ΑΙΜ.: Κανείς δεν ήξερε τίποτα για πολλά χρόνια… Δεν το έλεγα πουθενά. Μου έστελναν γνωστοί μου και μου έλεγαν: «Ρε ‘συ δεν μας το είχες πει ότι ανεβάζεις βιντεάκια». Δεν ξέρω γιατί ντρεπόμουν να το πω. Έπρεπε να φτάσει το κανάλι πάνω από 30 χιλιάδες συνδρομητές, για να αρχίσω να το λέω. Για 4 χρόνια από το 2014 μέχρι το 2018 δεν το έλεγα πουθενά. Το ήξερε μόνο η κοπέλα μου. Οι γονείς μου ήξεραν ότι το έκανα σαν χόμπι. Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τη δυναμική αυτού του πράγματος. Τώρα την αντιλαμβάνονται. Βασικά την αντιλαμβάνονται όταν σταματάς να ζητάς χρήματα από αυτούς…

Ν.Π.: Είχες σκεφτεί ποτέ ότι κάποια ημέρα θα έκανες 100 χιλιάδες άτομα να σε ακολουθούν και να παρακολουθούν το υλικό σου; Κυνηγούσες ποτέ τους αριθμούς;
ΑΙΜ.: Οι αριθμοί σίγουρα παίζουν ρόλο σε αυτή τη δουλειά. Από άποψη στόχων, όμως, είχα και έχω στο μυαλό μου ότι θα με βλέπει κόσμος και πίστευα ότι θα με βλέπουν και 100 χιλιάδες και 1 εκατομμύριο. Αυτός είναι ο στόχος, αυτό είναι το mindset για να προοδεύσεις. Πιστεύω ότι τη δουλειά μου μπορεί να τη δει παραπάνω κόσμος. Γενικά πρέπει να έχει κανείς αυτό το σκεπτικό.

Ν.Π.: Έπαιξαν ποτέ ρόλο σε κάποια απόφασή σου σχετικά με το κανάλι, αλλά και στον τρόπο που σκεφτόσουν οι αριθμοί;
ΑΙΜ.: Ναι! Από τη στιγμή που το ξεκίνησαν να το κάνω επαγγελματικά, παίζουν ρόλο… Γιατί εκεί επηρεάζουν και το εισόδημα σου ή τους στόχους σου. Έχουν «κοπεί» σειρές λόγω αριθμών -να το πω κι έτσι- ή έχουν συνεχιστεί σειρές που ενδεχομένως να μη μου άρεσαν τόσο πολύ, λόγω των αριθμών. Ας πούμε μία τέτοια σειρά ήταν και «Τα καλύτερα γκολ στα τοπικά». Εγώ ήθελα να ανεβάσω το επίπεδο παραγωγής, αλλά βλέπω ότι έχω και μία σειρά, η οποία μου φέρνει αριθμούς, χωρίς να δίνω εργατοώρα. Εάν συγκρίνω, για παράδειγμα, τι χρήματα μου έχουν δώσει τα «Quizball» και τι χρήματα μου έχουν δώσει «Τα καλύτερα γκολ στα τοπικά», τα κουίζ χρειάζονται πολλές ώρες για να γίνουν, ενώ με τα γκολ στα τοπικά σε ένα τετράωρο έχω βγάλει βίντεο και έχω πληρωθεί πχ. τα διπλάσια λεφτά.

Ν.Π.: Πότε έκανες τη μετάβαση, κάνοντας το YouTube από χόμπι, επάγγελμα;
ΑΙΜ.: Όταν άρχισα να εφαρμόζω λίγο πιο advanced ιδέες. Δηλαδή, ένα σημείο-«κλειδί» είναι όταν τελειώνω τον στρατό, τον Νοέμβριο του 2019. Εκεί, ουσιαστικά, έχω πάρει την απόφαση να πάω στο εξωτερικό τον Σεπτέμβριο του 2020 και σκέφτομαι, στο ενδιάμεσο διάστημα μέχρι το καλοκαίρι, να εφαρμόσω ότι ιδέες έχω σχετικά με το κανάλι και να δω πως θα πάει. Εγώ, είχα ήδη τότε μια πολύ καλή βάση κοινού στα livestream, όπου παίρνω μια καλή χορηγία και τότε μπαίνω σε διαδικασία να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας, κάνοντας το κανάλι ατομική επιχείρηση, γιατί πρέπει να το κάνεις αν θες να γίνει το YouTube όντως επάγγελμα. Τότε ξεκίνησα να υλοποιώ κάποιες από τις ιδέες μου όπως τα football challenges, που τα πίστευα πάρα πολύ γιατί δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, οι Κυριακές στο γήπεδο, κάποια άλλα ταξιδιωτικά σε Αγγλία, Νέα Υόρκη κλπ.. Εκείνο το εξάμηνο πήγε πολύ καλά και άρχισα να πιστεύω πως υπάρχει προοπτική για κάτι παραπάνω σχετικά με το συγκεκριμένο περιεχόμενο και όχι το gaming. Το καλοκαίρι, επειδή πήγαν πολύ γρήγορα καλά τα πράγματα, έγινε ένα «μπαμ» με ερωτήσεις στον δρόμο και άλλα project. Εκεί, ουσιαστικά, και σε επίπεδο αριθμών, είχαμε μπει όντως σε επαγγελματικό level.

Ν.Π.: Άρα το YouTube μπορεί να αποτελέσει -πλέον- βασική ενασχόληση για κάποιον;
ΑΙΜ.: Όχι απλά μπορεί να αποτελέσει, αλλά για κάποιους πολύ «μεγάλους» YouTubers αποτελεί ένα τρομερά καλό έσοδο, που δεν το βρίσκεις εύκολα στην Ελλάδα από αλλού.

Ν.Π.: Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς για να δημιουργήσεις ένα βίντεο;
ΑΙΜ.: Πρώτα από όλα είναι η ιδέα. Ακολουθεί ο προγραμματισμός, αφού ένα γύρισμα για το κανάλι μου απαιτεί συνήθως περισσότερα άτομα από εμένα μόνο. Πολλές φορές έχει να κάνει και με το να βρεθεί γήπεδο, για παράδειγμα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να κάνω γυρίσματα. Άλλες φορές έχει να κάνει με τα άτομα που θα βρίσκονται στο βίντεο, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν να κάνουν καθαρά με δημόσιες σχέσεις. Όταν έχεις έναν καλεσμένο, ας πούμε, πρέπει να ασχοληθείς για να τον βρεις, να πας συστημένος πολλές φορές. Επίσης οι επαφές με ομάδες είναι πολύ δύσκολο, αλλά και το πιο χρονοβόρο κομμάτι στην όλη διαδικασία και δεν εξαρτάται μόνο από εσένα. Μετά είναι η διαδικασία του γυρίσματος και στο τέλος το μοντάζ, το οποίο το κάνω εγώ.

Ν.Π.: Πόσους συνεργάτες χρειάζεσαι για να φτάσει σε εμάς ένα βίντεο;
ΑΙΜ.: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 2 συνεργάτες: ο Χρήστος (σ.σ. Κοντός), με τον οποίο κάνουμε μαζί τη σειρά με τα τοπικά (σ.σ. «Ταξίδια στα τοπικά») και ο Λάζαρος (σ.σ. Βορεάδης) που είναι ο κάμεραμαν του καναλιού. Στόχος είναι να υπάρχει και άλλος ένας, για να υπάρχει μία ολοκληρωμένη ομάδα. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να υπάρχει ο Χρήστος, που είναι «πολυεργαλείο» όπως λέω στα βίντεο, ο κάμεραμαν και ένας ηχολήπτης. Αυτό θα ήταν το τέλειο για να κάναμε μία πλήρως επαγγελματική δουλειά. Ίσως και να μην αξίζει στο περιβάλλον του YouTube να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις δουλειά και με ένα άτομο. Θεωρώ πως αυτή είναι η πιο επαγγελματική προσέγγιση για ένα βίντεο.

“Ακόμα κι αν δω ότι υπάρχει ένα κανάλι ίδιο με το δικό μου
θα επιδιώξω να βρω τρόπους να ξεχωρίσω.“

Ν.Π.: Ενώ ξεκίνησες να κάνεις βίντεο με Football Manager, FIFA και άλλα videogames στη συνέχεια μεταπήδησες στο ποδόσφαιρο. Πως προέκυψε αυτή η μετάβαση και τι σκοπό είχες;
ΑΙΜ.: Αρχικά, επειδή είναι πράγματα που είχαν «πιάσει» στο εξωτερικό θεωρούσα δεδομένο πως θα έπιαναν κι εδώ. Αυτό που χρειαζόταν από την πλευρά μου ήταν το θάρρος για να βγω μπροστά στην κάμερα με έναν καλό τρόπο. Μπορεί απλά να ήμουν καλός στο να παίζω Football Manager, στην τελική. Αυτό ήταν το μόνο ρίσκο. Την συγκεκριμένη απόφαση την πήρα γιατί ήθελα να αναβαθμίσω τη δουλειά μου, να ξεχωρίσω. Θεωρώ το να παίξει κάποιος ένα παιχνίδι μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε σπίτι του. Το να πας στο γήπεδο απαιτεί κάτι παραπάνω, θεωρώ, και ως παραγωγή και ως project. Το βασικό είναι ότι ήθελα να κάνω κάτι που να ξεχωρίζει. Ακόμα κι αν δω ότι υπάρχει ένα κανάλι ίδιο με το δικό μου θα επιδιώξω να βρω τρόπους να ξεχωρίσω. Με «ιντριγκάρει» πολύ αυτό το κομμάτι. Επειδή παρακολουθούσα και παρακολουθώ πολύ ποδοσφαιρικό περιεχόμενο, πίστευα ότι ήξερα τι ακριβώς ζητάει ο κόσμος που ήθελε να δει μπάλα. Αυτό το κάνω κι τώρα.

Ν.Π.: Πώς σας ήρθε η ιδέα για τη σειρά «Ταξίδια στα τοπικά» και πως υλοποιήθηκε;
ΑΙΜ.: Η ιδέα ήταν του φίλου και συνεργάτη, Χρήστου. Του ήρθε με αφορμή κάποιες συζητήσεις που κάναμε στην καραντίνα και με το πόσο καλά είχαν πάει τα βίντεο με τα καλύτερα γκολ στα τοπικά, που για εμένα ήταν έκπληξη. Είχαν πάει νούμερο 9 στις τάσεις! Είδαμε, λοιπόν, ότι υπάρχει ενδιαφέρον του κόσμου για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, κάτι που ήταν ό,τι καλύτερο για εμάς, γιατί είμαστε ερασιτέχνες. Η ιδέα η αρχική του Χρήστου ήταν να το κάνουμε «χύμα», δηλαδή να πηγαίνουμε σε ομάδες και να τους ζητάμε να προπονηθούμε μαζί τους. Εγώ προσπάθησα να το «σουλουπώσω» λίγο, να βάλω μέσα την οπτική του δημιουργού περιεχομένου και εν τέλει αποφασίσαμε να το κάνουμε τώρα, γιατί βρήκαμε και χορηγό, τη Novibet, κάτι το οποίο ήταν πολύ σημαντικό γιατί αυτά τα βίντεο έχουν πολλά έξοδα.

Ν.Π.: Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει το πρώτο επεισόδιο που έκανε… «πάταγο», καθώς μέσα σε αυτό ψάξατε και βρήκατε τις δύο πιο viral μορφές του τοπικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
ΑΙΜ.: Ουσιαστικά, αυτό που θέλουμε να δείξουμε στη σειρά είναι ότι θα υπάρξουν κάποιες αφορμές για να επισκεφθούμε ομάδες, πιο στοχευμένα. Στο πρώτο επεισόδιο πήγαμε στα Γιάννενα με αφορμή  τους viral προπονητές με τις ατάκες «Θωμά λάρωσε» και «Ένας κι ένας δυο…». Τους βρήκαμε μέσω Google Maps…Παίρναμε τηλέφωνα σε ταβέρνες στα χωριά που προπονούν και μας έστειλαν με κάποιον τρόπο σε αυτούς. Μεγάλη ιστορία… Αυτή είναι για ξεχωριστή συνέντευξη (σ.σ. γέλια). Στο μέλλον, άλλες αφορμές μπορεί να είναι οι περίεργες τοποθεσίες γηπέδων, ιδιόμορφες συνθήκες στις οποίες εμείς, τα παιδιά της πόλης, δεν είμαστε συνηθισμένοι και άλλα… Υπάρχει πολύ «ψωμί». Μπορούν άνετα να γυριστούν 2-3 κύκλοι από αυτό το project, όπως το έχουμε σκεφτεί.

Ν.Π.: Το πιο δημοφιλές βίντεο στο κανάλι σου είναι αυτό που γυρίζεις όλα τα γήπεδα της Superleague 1 σε 24 ώρες. Πώς φτάσατε από τη σύλληψη της ιδέας στην υλοποιήσή του;
ΑΙΜ.: Η ιδέα προέρχεται από την Αγγλία και από 3 συγκεκριμένα κανάλια που είχαν επιχειρήσει το ίδιο εγχείρημα. Βέβαια, εκεί έχει άλλη δυναμική, είναι περισσότερα τα γήπεδα, μεγαλύτερες αποστάσεις… Στο δικό μου βίντεο δεν υπήρχε κάποιος χορηγός από πίσω. Είχαμε μία συνεργασία με το Game On, που δεν μπήκε χορηγικά, αλλά «μπατζετάραμε» μαζί το βίντεο. Δεν χρειάστηκε «ακραίο» μπάτζετ, πιο πολύ η οργάνωση ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι. Το να έχουμε βανάκι, ας πούμε, για να μεταφέρουμε τα αυτοκόλλητα «Aimilios & Game On». Αυτή ήταν η επένδυσή μας, μαζί με τα αεροπορικά και τις βενζίνες. Εγώ προσωπικά ήθελα να το κάνω σαν «βιτρίνα» για το κανάλι. Είπα ότι θέλω να το κάνω και να πληρώσουμε επαγγελματία να μας ακολουθήσει, επαγγελματία να μας το μοντάρει, που έτσι έγινε. Είναι το μοναδικό βίντεο στο κανάλι που δεν έχω μοντάρει εγώ! Ήμουν 100% σίγουρος ότι θα «πιάσει» το βίντεο. Ήταν και «πιασάρικη» ιδέα και ωραίο το περιεχόμενο, ήταν και σχετικό με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία.

Ν.Π.: Ποια η γνώμη σου για την υφιστάμενη κατάσταση της YouTube κοινότητας στην Ελλάδα; Θεωρείς πως έχει περιθώρια εξέλιξης;
ΑΙΜ.: Βλέπω μεγάλη διαφορά σε αυτούς που το ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν, συγκριτικά με αυτούς που το έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια. Χωρίς να είναι τίποτα κατακριτέο. Εννοώ πως εμείς που το ξεκινήσαμε παλιότερα, το ξεκινήσαμε για διαφορετικούς σκοπούς, καθαρά επειδή το γουστάραμε. Δεν υπήρχε προοπτική να βγάλεις χρήματα. Επομένως, αυτό έχει μία πολύ μεγάλη διαφορά στον τρόπο που το προσεγγίζεις, στη βάση της νοοτροπίας. Δεν λέω ότι αυτό δεν γίνεται και τώρα, αλλά τα τελευταία χρόνια, επειδή όντως υπάρχει χρήμα στο YouTube και πλέον υπάρχουν εταιρείες που δίνουν μπάτζετ πολύ μεγαλύτερο στα social media και στο influencer marketing, πάρα πολλοί το ξεκινούν από την αρχή για δουλειά, κάτι το οποίο δεν είναι κατακριτέο… Βέβαια όταν έχεις αυτό το κίνητρο σίγουρα δεν το αγαπάς τόσο και μπορεί να κάνεις πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που θέλεις για να βγάλεις λεφτά. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν παραδείγματα που το ξεκίνησαν για δουλειά και το κάνουν πάρα πολύ σωστά και ωραία, όμως υπάρχουν και πάρα πολλά παραδείγματα που δεν το κάνουν ωραία. Υπάρχουν όμως κάποιοι τύποι περιεχομένου που όταν πέσει το μάτι σου πάνω τους καταλαβαίνεις κατευθείαν ότι το κάνουν για τα λεφτά.

Ν.Π.: Παρακολουθείς YouTube στον ελεύθερό σου χρόνο; Ποια κανάλια σου αρέσουν;
ΑΙΜ.: Παλιότερα παρακολουθούσα περισσότερο, τώρα δεν προλαβαίνω… Το πρώτο κανάλι που αγάπησα στο YouTube ήταν αυτό του KSI, ενός Άγγλου που αποτελεί παράδειγμα δημιουργικού ανθρώπου. Στην πορεία δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε το περιεχόμενό του, αλλά μπορώ να του αναγνωρίσω ότι  είναι δημιουργικός. Ξεκίνησε παίζοντας FIFA, μετά έγινε rapper… έκανε πολλά πράγματα. Τώρα έχουν ένα φοβερό κανάλι με τους sidemen. Φοβερές ιδέες, φοβερές παραγωγές! Πολύ ωραίο κανάλι.

Ν.Π.: Έχει αλλάξει τη ζωή σου το YouTube; Αν ναι σε ποιους τομείς;
ΑΙΜ.: Έχει αλλάξει πάρα πολύ! Σε επίπεδο καθημερινότητας έχουν αλλάξει πολλά. Με τον τρόπο που λειτουργώ, πλέον, όλη την ημέρα πρέπει να ασχολούμαι με αυτό. Επίσης, με αναγνωρίζουν στον δρόμο, είναι κι αυτό μια αλλαγή. Όταν ξεκίνησαν τα βίντεο με τις ερωτήσεις στο δρόμο τότε άρχισε όλο αυτό να γίνεται έντονο. Παλιότερα, μου είχε τύχει 4-5 φορές. Στην αρχή ήμουν πολύ αμήχανος δεν ήμουν εξοικειωμένος καθόλου. Πλέον, είναι θέμα συνήθειας και αυτό. Για παράδειγμα, παίζαμε αγώνα με τον Κεραυνό Αγίου Παύλου τις προάλλες και με μαρκάρει ένας αντίπαλος στο κέντρο και μου λέειμες στο παιχνίδι: «Πηγαίνετε και σε αυτό το γήπεδο με τα ταξίδια στα τοπικά, έχει ωραία ιστορία.». Δηλαδή υπάρχουν και τέτοια σκηνικά… Είναι ωραίο.

“…πολλοί σε κρίνουν με βάση το πόσο επιτυχημένος είσαι
σε αυτό που κάνεις, όταν μάλιστα το κάνεις δημόσια.“

Ν.Π.: Αποξενώθηκες ποτέ από τους φίλους σου λόγω του YouTube;
ΑΙΜ.: Ούτε στην ίδια μου την παρέα έλεγα ότι κάνω YouTube. Πέρασαν 4 χρόνια που δεν το εξωτερίκευα πουθενά. Πλέον, όσον αφορά τους γνωστούς και όχι για τους φίλους, πολλοί σε κρίνουν με βάση το πόσο επιτυχημένος είσαι σε αυτό που κάνεις όταν, μάλιστα το κάνεις και δημόσια. Εάν έκανα το ίδιο πράγμα και με έβλεπαν 10 χιλιάδες θα έλεγαν: «Α, καλά αυτός τι κάνει; Βιντεάκια χαζά!» Όταν σε βλέπει παραπάνω κόσμος και σε βλέπουν να είσαι πιο πετυχημένος η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν είναι διαφορετικός. Δεν μιλάω για τους κοντινούς φίλους και ανθρώπους που σε ξέρουν ούτως ή άλλως. Μιλάω για τον ευρύτερο κύκλο, που σε αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά. Από -ίσως- αδιάφοροι γίνονται: «Ω ρε φίλε τι γίνεται; Τι κάνεις και δε μιλάς;» Αυτό ισχύει πολύ. Τώρα για τους φίλους δεν είναι ότι άλλαξε κάτι.

Ν.Π.: Πως βλέπεις το κανάλι σου στο μέλλον; Ποιοι οι στόχοι σου;
ΑΙΜ.: Βασικός μου στόχος είναι όποιος ασχολείται με το ποδόσφαιρο να με ξέρει. Είναι σημαντικό γι’ αυτή τη δουλειά, τουλάχιστον, να σε γνωρίζει ο κόσμος. Στο κομμάτι των αριθμών αυτό είναι που με νοιάζει. Να πιάσω ένα νούμερο-«ταβάνι». Όσον αφορά μεμονωμένα project, που αυτά είναι ακόμα πιο σημαντικός στόχος για εμένα, σίγουρα τα ταξιδιωτικά είναι αυτά που με γεμίζουν περισσότερο από τα υπόλοιπα (πχ «Ταξίδια στα τοπικά»). Άλλους στόχους… δεν ξέρω. Κάθε ημέρα είναι τόσο διαφορετική σε αυτή τη δουλειά. Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει ο χρόνος.

Ν.Π.: Πόσο μπορεί να κρατήσει όλο αυτό; Το έχεις σκεφτεί ποτέ;
ΑΙΜ.: Ο χρόνος θα δείξει! Δεν υπάρχει κάποιο παράδειγμα ανθρώπου που να έχει πάρει «σύνταξη» από το YouTube έως τώρα… Οπότε περιμένουμε. Δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλο αυτό.

Ν.Π.: Σκέφτεσαι στο μέλλον να μεταπηδήσεις σε κάποιον άλλον κλάδο όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι; Αν ναι αυτός θα έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο;
ΑΙΜ.: Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, προς το παρόν όμως δεν το σκέφτομαι, καθώς θεωρώ ότι αυτό που κάνω έχει προοπτικές εξέλιξης και είμαι ικανοποιημένος οικονομικά με αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Το θέμα σε αυτή τη δουλειά είναι ότι δεν υπάρχει ασφάλεια. Μία είσαι… μία δεν είσαι! Το αν θα πέσεις σε αριθμούς και αν σε ξεχάσει ο άλλος ενδεχομένως να μην είναι καν στο δικό σου χέρι. Παίζουν πολλά ρόλο. Σίγουρα, θα προσπαθήσω να φτάσω το «ταβάνι» που θέλω και μέχρι τότε μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου να δουλεύει σε ποδοσφαιρική ομάδα ή να έχει εκπομπή στην τηλεόραση. Πολλά θα μπορούσα να σκεφτώ. Ακόμα είναι πολύ νωρίς να τα σκέφτομαι αυτά, γιατί το YouTube δε φαίνεται να πεθαίνει, φαίνεται να υπάρχει προοπτική ακόμα στο κανάλι μου οπότε συνεχίζουμε!

Ν.Π.: Το αντικείμενο των σπουδών σου δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο, το μεταπτυχιακό σου όμως βασίζεται σε αυτό. Πώς και γιατί το επέλεξες;
ΑΙΜ.: Σπούδασα Εφαρμοσμένη Πληροφορική στο ΠΑ.ΜΑΚ. (σ.σ. Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), δε μου άρεσε καθόλου. Όταν το επέλεγα δεν ήμουν σίγουρος, αλλά δεν είχα έναν πραγματικά μεγάλο στόχο. Στην πορεία βρήκα κάτι που να μου αρέσει και συγκεκριμένα το Sports Management. Το ανακάλυψα στο 3^ο  έτος, δεν ήξερα καν ότι υπάρχει κάτι τέτοιο ως δουλειά. Προπονητής δεν ήθελα να γίνω, ούτε γυμναστής, είδα όμως ότι υπήρχε κάτι στο οργανωτικό κομμάτι που μου αρέσει και είναι στοχευμένο στον αθλητισμό. Αυτό με «ιντρίγκαρε» και το κυνήγησα. Έτσι βρήκα και κίνητρο να τελειώσω τη σχολή μου. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων βρήκα και σε ποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού ήθελα να πάω για να κάνω αυτό το μεταπτυχιακό. Αποφάσισα να πάω στο Λονδίνο, όπου λόγω κορονοϊού η εμπειρία μου δεν ήταν πλήρης, αφού αναγκάστηκα να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα. Έκανα το μεταπτυχιακό, έχω μία εξειδίκευση όσον αφορά το κομμάτι του ποδοσφαίρου, μέχρι εκεί.

Ν.Π.: Μελλοντικά σκέφτεσαι να αποκτήσεις και άλλες γνώσεις και διπλώματα πάνω στο ποδόσφαιρο;
ΑΙΜ.: Δεν θα ήθελα να μπω στη διαδικασία άλλου πτυχίου ή άλλου μεταπτυχιακού. Είναι κάτι πολύ χρονοβόρο. Θα έκανα κάτι πιο μεμονωμένο, όπως σεμινάρια, τα οποία στο ποδόσφαιρο είναι πολύ αποδοτικά και θεωρώ ότι στο συγκεκριμένο άθλημα και τίποτα να μην έχεις είναι πολύ σημαντικό το κομμάτι της δικτύωσης. Να σε γνωρίζουν, δηλαδή, άνθρωποι του χώρου. Στην δική μου περίπτωση είναι πολύ θετικό το ότι εδραιώνομαι στο χώρο, χωρίς καν να το ξέρω. Με βλέπουν άνθρωποι του χώρου, ας πούμε, και εγώ δεν γνωρίζω ποιοι είναι αυτοί. Αυτό το βλέπω τα τελευταία δύο χρόνια που το κάνω αυτό ως δουλειά. Θέλω, για παράδειγμα, να πάω σε μία ομάδα Super League να κάνω βίντεο. Εάν ο άνθρωπος που δουλεύει στο τμήμα των social media της ομάδας (αν αυτή έχει τέτοιο), εάν έχει δει κάποιο βίντεό μου, θα είναι πολύ πιο εύκολο για εμένα να κάνω δουλειά με την ομάδα. Αν δεν το έχει δει από πριν και μπω σε διαδικασία να του εξηγήσω, κάτι πάει λάθος.

Ν.Π.: Πότε και πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο και τι ξεχώρισες στο άθλημα έναντι των άλλων;
ΑΙΜ.: Ξεκίνησα να παίζω στα 10 μου, στην Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης. Παλιότερα είχα περισσότερο ταλέντο από ό,τι μπορεί να φαίνεται τώρα, αλλά ποτέ μου δεν το κυνήγησα. Ενώ έλεγα ότι ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, όπως κάθε παιδάκι, ποτέ μου δε δούλεψα γι’ αυτό. Επομένως, γι’ αυτόν τον λόγο παίζω τώρα στο Β’ τοπικό. Συνέχισα να παίζω ερασιτεχνικά, γιατί δε θέλω με τίποτα να το σταματήσω. Στα 15 έπαιξα για πρώτη φορά τοπικό, στον Εύοσμο και τώρα είμαι στον Κεραυνό Αγίου Παύλου. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από την οικογένειά μου δεν ασχολούνταν με ποδόσφαιρο, αυτό είναι το εντυπωσιακό… Ο πατέρας μου δεν έχει καμία σχέση, δεν υποστηρίζει καμία ομάδα, ποτέ δεν ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Απλά, εγώ μέσω των παρεών μου στο σχολείο, άρχισα να παίζω μπάλα, του είπα ότι ήθελα να γραφτώ σε ακαδημία, με έγραψε και μετά όλα πήραν το δρόμο τους.

“Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται.
Δεν είμαι της άποψης “Against Modern Football”“

Ν.Π.: Πώς βλέπεις την κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, στο χώρο του ποδοσφαίρου εν έτει 2021 και ποια είναι η φιλοσοφία σου γύρω από το άθλημα;
ΑΙΜ.: Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται. Δεν είμαι της άποψης “Against Modern Football”. Στην εξέλιξη του αθλήματος έχει βοηθήσει πολύ η τεχνολογία. Η τεχνογνωσία όσον αφορά το ποδόσφαιρο, είναι στα καλύτερα επίπεδα που ήταν ποτέ και θα συνεχίσει να βελτιώνεται συνεχώς. Το δυσάρεστο είναι ότι στη χώρα μας κάνει βήματα προς τα πίσω ενώ σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο κάνει βήματα προς τα μπροστά. Αυτό δε μ’ αρέσει. Νομίζω, πως είναι πολύ ωραία εποχή να παρακολουθείς ποδόσφαιρο και να ασχολείσαι με αυτό. Πολύς κόσμος παρακολουθεί. Εντάξει, έχει γίνει εμπορικό, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, έχει και καλά κομμάτια και ένα από αυτά είναι και η εξέλιξη του ίδιου του αθλήματος. Όταν πέφτουν περισσότερα χρήματα στο άθλημα, θα βλέπουμε και καλύτερο επίπεδο και αθλητών και προπονητών και ομάδων…

Ν.Π.: Τι βλέπεις να έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία γύρω από το ποδόσφαιρο;
ΑΙΜ.: Στο εξωαγωνιστικό κομμάτι, σίγουρα έχουν αντιληφθεί όλοι τη δυναμική του αθλήματος και γι’ αυτό επενδύουν και περισσότερα χρήματα σε αυτό. Οργανωτικά και τεχνολογικά τα πράγματα έχουν εξελιχθεί ραγδαία. Στο αγωνιστικό κομμάτι, βλέπουμε καλύτερους αθλητές, ενδεχομένως χειρότερους -τεχνικά- αθλητές… Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αυτό που είναι κακό, είναι ότι βλέπουμε λιγότερους ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα συγκριτικά με παλαιότερα. Αυτό θεωρώ ότι οφείλεται στα ερεθίσματα των παιδιών όταν μαθαίνουν το ποδόσφαιρο. Πιστεύω ότι είναι διαφορετικός ο τρόπος που το μαθαίνουν από αυτόν που το μάθαιναν παλιότερα, που έπρεπε να περάσεις από μια φάση σκληραγώγησης για να παίξει επαγγελματικά. Πλέον, δεν είναι απαραίτητο αυτό, όμως σε έχτιζε ως αθλητή. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής, είναι -λόγω του ότι η τεχνογνωσία και η τεχνολογία γύρω από το ποδόσφαιρο εντοπίζεται σε πολλές χώρες- υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές, αλλά δύσκολα κάποιος ξεχωρίζει.

Ν.Π.: Το στοιχείο του τοπικού ποδοσφαίρου είναι έντονο στο κανάλι. Τι σημαίνει τοπικό για τον Αιμίλιο;
ΑΙΜ.: Τοπικό είναι ανιδιοτελής αγάπη για το ποδόσφαιρο, δηλαδή, παίζεις επειδή γουστάρεις, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και μόνο που δεν έχεις κάποια ανταμοιβή οικονομική, εκεί τελειώνουν όλα! Γι’ αυτό παίζουμε. Τα Σαββατοκύριακα, εάν χάνει ο Κεραυνός (σ.σ. Αγίου Παύλου) στεναχωριέμαι πολύ, αν νικάει χαίρομαι πολύ αντίστοιχα. Προσπαθώ να το συνδυάσω με τις άλλες μου δραστηριότητες και ελπίζω να μην το σταματήσω σύντομα. Βλέπω κάτι ανθρώπους που παίζουν μέχρι τα 40 και τους θαυμάζω πολύ. Μακάρι να καταφέρω και εγώ να το κάνω, αν και το κόβω δύσκολο από άποψη υποχρεώσεων.

Ν.Π.: Έχεις ταξιδέψει σε όλα τα γήπεδα της Super League, ποιο είναι το αγαπημένο σου;
ΑΙΜ.: Μακράν το καλύτερο -αντικειμενικά- είναι του Ολυμπιακού, το «Γ. Καραϊσκάκης». Από τα «μικρά», του Παναιτωλικού, μου άρεσε περισσότερο από όλα.

Ν.Π.: Θα ήθελα να “σκαλίσεις” λίγο τη μνήμη σου και να ανακαλέσεις ποιο ήταν το πρώτο γήπεδο που επισκέφθηκες στη ζωή σου.
ΑΙΜ.: Είναι το γήπεδο της ΑΕΛ, επειδή κατά το ήμισυ είμαι Λαρισαίος. Ήταν παιχνίδι Γ’ Εθνικής, θυμάμαι, 2003 πρέπει να ήταν νομίζω, όταν ήμουν 8-9 χρονών. Έπαιζαν ματς ανόδου Λάρισα-Ποντιακός Νέας Σάντας. 5-1 είχε νικήσει η Λάρισα, αφού είχε προηγηθεί ο Ποντιακός.

“Οι ώρες που έχω αφιερώσει στο Football Manager,
αν πληρωνόμουν γι’ αυτές τώρα θα ήμουν πλούσιος!“

Ν.Π.: Ποιο ήταν το πρώτο και ποιο το αγαπημένο σου videogame;
ΑΙΜ.: Το πρώτο μου videogame πρέπει να ήταν το FIFA 2001, ελληνικό το παιχνίδι τότε, με ελληνική περιγραφή, ελληνικό μενού… Περιγραφή Σωτηρακόπουλου με σχόλιο Σακελλαρόπουλου και χορηγό ULTREX. Το αγαπημένο μου videogame είναι το Football Manager. Οι ώρες που έχω αφιερώσει στο Football Manager, αν πληρωνόμουν γι’ αυτές τώρα θα ήμουν πλούσιος! Ως καλύτερη χρονιά του παιχνιδιού, θεωρείται αυτή που κάνεις ένα καλό save. Ένα καλό save έχω κάνει το 2011, πολύ καλό. Το αγαπημένο μου save όμως το έχω κάνει σε stream την πρώτη καραντίνα. Μάλιστα, ήταν κι ένα save που έκανε το κανάλι πιο γνωστό τότε, λόγω καραντίνας. Ήταν το save της Τορίνο κι επειδή ήταν όλη η συνθήκη τέτοια (έβλεπε και πολύς κόσμος, ήταν και καλό το save), το Manager του ’19 ήταν το καλύτερο.

“…όσο μεγαλώνουν τα νούμερα σου δε σε πειράζει ένα comment.
Έχει να κάνει με το γενικότερο feedback που λαμβάνεις.“

Ν.Π.: Ποιός ο αντίκτυπος των σχολίων στην ψυχολογία σου;
ΑΙΜ.: Έχω την τύχη να είμαι από τα κανάλια που δεν δέχονται πολλά hate comments. Ας ξεκινήσουμε από αυτό… Το πρώτο hate comment που θα διαβάσεις θα σε πειράξει. Το δεύτερο λιγότερο, το τρίτο λιγότερο… Στα 100 παθαίνεις μία ανοσία. Κάπως έτσι λειτουργεί. Προσπερνάς… Τελείωσε! Και γενικά, πιστεύω ότι έχει να κάνει και με τα νούμερα, δηλαδή όσο μεγαλώνουν τα νούμερα σου δε σε πειράζει ένα comment. Έχει να κάνει με το γενικότερο feedback που λαμβάνεις. Για να με πειράξει κάτι τώρα πρέπει να με χτυπήσει σε κάποιο αδύνατο σημείο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Δεν με πειράζουν πολύ… Σχεδόν καθόλου. Ας πούμε, θα σου πω κάποια χαρακτηριστικά βίντεο, τα tier maker, στα οποία ουσιαστικά λέω την άποψή μου για ποδόσφαιρο και βάζω την υποκειμενικότητα στο παιχνίδι. Ευτυχώς το κάνω για ποδόσφαιρο εξωτερικού έως τώρα δεν το έχω κάνει ποτέ για Ελλάδα, αλλά ακόμα και για ποδόσφαιρο εξωτερικού, με το οποίο ασχολούνται αυτά τα βίντεο, πχ ένα συγκεκριμένο που είχα κάνει στο οποίο κατέτασσα τις ομάδες που έχουν πάρει Τσάμπιονς Λιγκ βάσει του ποια ήταν καλύτερη, εκεί τα hate comments είναι πολύ περισσότερα. Φαντάσου ότι έβγαλα ένα τέτοιο βίντεο, είδα τα σχόλια το πρώτο τέταρτο (όχι ότι είχε κάτι άσχημο) να δω τι παίζει και δεν τα έχω ξαναδεί από τότε. Γενικά, δεν τα διαβάζω.

Ν.Π.: Σε ένα QnA πριν 4 χρόνια όταν σε είχαν ρωτήσει τι ομάδα είσαι δεν είχες απαντήσει. Μετά από τόσα χρόνια είσαι έτοιμος να απαντήσεις;
ΑΙΜ.: Προτιμάω να μην πω γιατί υπάρχει κόσμος, ο οποίος μετά από αυτό που θα πω, θα κρίνει τη δουλειά μου με λάθος κριτήρια, από ό,τι θα ήθελα εγώ να την κρίνει. Δεν θα μπει στη διαδικασία να την κρίνει με τα δικά του προσωπικά κριτήρια. Θα φιλτράρει με βάση την ομάδα που υποστηρίζω την εικόνα του για το βίντεο. Είναι δεδομένο ότι θα το κάνει. Πλέον, βέβαια, δεν ασχολούμαι. Έχει σίγουρα 6 χρόνια που δεν ασχολούμαι… Αλλά τρελαίνομαι πάρα πολύ για Πρέμιερ Λιγκ. Εκεί μπορώ να πω ότι είμαι Τότεναμ κι είμαι δυσαρεστημένος από την πορεία της ομάδας μου τη φετινή σεζόν.

Ν.Π.: Που βρίσκεται η Θεσσαλονίκη FC σήμερα;
ΑΙΜ.: Που βρίσκεται η Θεσσαλονίκη FC σήμερα; (σ.σ. γέλια). Κάπου χαμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας υπάρχει! Ο Νασέρ τώρα έχει ξαναφύγει και τον περιμένουμε να γυρίσει στην πόλη!

Ν.Π.: Πώς σου ήρθε η ιδέα για μία τόσο πρωτότυπη σειρά;
ΑΙΜ.: Το να φτιάξεις μία ομάδα από το 0 είναι γνωστό στο εξωτερικό και υπάρχουν αντίστοιχες σειρές. Εγώ ήθελα να το πάω ένα level παραπάνω. Είναι από τις original ιδέες που υπάρχουν στο κανάλι. Προσπαθούσα να βρω τρόπο να ταυτιστεί ο κόσμος με το Football Manager, χωρίς να παίζει Football Manager και γι’ αυτό δημιούργησα ένα story. Θεωρώ ότι στο κομμάτι της μυθοπλασίας είμαι καλός και δημιουργικός και για αυτό έπιασε. Ήταν ωραίο. Ακόμα το βλέπω και σκέφτομαι πολλές φορές: «Πώς μου ήρθε αυτό και το ‘πα;». Είχα κάνει και κάτι αντίστοιχο και στο NBA 2K, το οποίο όμως διακόπηκε στα 4 επεισόδια λόγω φανταρικού.