Dick, Kerr’s Ladies F.C.: Η ανίκητη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του Πρέστον που «γεννήθηκε» και κυριάρχησε στον Α’ Π.Π. * Η «Βοxing Day», τα ρεκόρ και η απαγόρευση από την “F.A.”

Ζούμε σε μια κοινωνία γεμάτη στερεότυπα, κανόνες και άγραφους νόμους, γεμάτη ρατσισμό, μίσος και απανθρωπιά. Μας ξενίζει το διαφορετικό, μας ενοχλεί αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε και πράττουμε βάση των όσων -τις περισσότερες φορές λανθασμένα- μας δίνουν ως θέσφατα στην παιδική μας ηλικία, τουλάχιστον μέχρι να μπορέσουμε να δούμε την πραγματικότητα και την αλήθεια με τα δικά μας μάτια. Για παράδειγμα, ένα από τα μεγαλύτερα αρχετυπικά προπύργια της ανδροπρέπειας αποτελεί η πεποίθηση ότι το «ποδόσφαιρο είναι ανδρικό άθλημα» και δεν θα πρέπει οι γυναίκες να ασχολούνται με αυτό…

Πως θα σας φαινόταν λοιπόν, αν μαθαίνατε πως πριν από 105 χρόνια (!!!), εν μέσω Παγκοσμίων Πολέμων, στην Αγγλία υπήρξε μια γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου που «γεννήθηκε» σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών, κατέκτησε -ποδοσφαιρικά- την χώρα, ταξίδεψε στον κόσμο και κρατά μέχρι και σήμερα ΑΜΕΤΡΗΤΑ ρεκόρ που ακόμη και τεράστιες ομάδες ανδρών δεν μπορούν να σπάσουν. Μια ομάδα που «ανάγκασε» την Αγγλική Ομοσπονδία ποδοσφαίρου να «ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ» στις γυναίκες να αγωνίζονται στο συγκεκριμένο σπορ για 50 χρόνια στο Νησί. Μια ομάδα που στα 48χρόνια ύπαρξης της, συγκέντρωσε πάνω από 10 εκ. ευρώ (!) για φιλανθρωπικούς σκοπούς, μια ομάδα που στα πρώτα της χρόνια συγκέντρωνε στο γήπεδο από 4.000-50.000 θεατές (!), που έδωσε το 1ο διεθνές ματς γυναικών στην ιστορία του αθλήματος (1920), μια ομάδα με το ασύλληπτο ρεκόρ των 759 νικών σε 833 ματς συνολικά… μια ομάδα που «ζωντανεύει» ξανά, σχεδόν μετά από 100 χρόνια!

Το «giornalista.gr» ταξιδεύει στο χρόνο και σας παρουσιάζει την καλύτερη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου που γεννήθηκε ποτέ, την «Dick, Kerr Ladies F.C.»…!!!

Βρισκόμαστε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα (1900)…
…Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ή «Μεγάλος Πόλεμος» είναι προ των πυλών και ο κόσμος αλλάζει άρδην σε όλα τα επίπεδα. Παρά το ότι η οικονομία είχε ξεπεράσει την περίοδο της «Μεγάλης Ύφεσης», η επιστήμη και η τεχνολογία πραγματοποιούν άλματα και η νέα τάξη του συμφέροντος, των συμμαχιών και των συνεργασιών των ισχυρών έχει πλέον εδραιωθεί, το μονοπώλιο των διεθνών αγορών και η επιθυμία για εξάπλωση της εδαφικής τους κυριαρχίας, θα έφερνε αναπόφευκτα τη σύγκρουση μεταξύ των «μεγάλων».

Η σπίθα που πυροδότησε το φυτίλι του πολέμου άναψε στις 28 Ιουνίου 1914 όταν και δολοφονήθηκε στο Σαράγεβο της Βοσνίας (επαρχία της Αυστροουγγαρίας) ο αρχιδούκας, διάδοχος της  Αυστρίας, Φερδινάνδος και η σύζυγός του, Σοφία φον Τσότεκ, από το νεαρό σπουδαστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Από τον Ιούλιο οι Γερμανοί ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς, στις 28/7 επιτέθηκαν στο Βελιγράδι και σύντομα ο πόλεμος γενικεύτηκε. Η μία χώρα μετά την άλλη έμπαιναν στην δίνη του πολέμου και στις 4 Αυγούστου η Αγγλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας.

Τα εργοστάσια της Αγγλίας «αδειάζουν» και αναλαμβάνουν οι γυναίκες!
Η εμπλοκή της Μεγάλης Βρετανίας στον Πόλεμο, αλλάζει δραματικά τον ρόλο των γυναικών στην περιοχή, που αρχικά καλούνται να αντικαταστήσουν τους άνδρες που κλήθηκαν να πολεμήσουν, στις θέσεις εργασίας που έμειναν κενές. Οι αριθμοί τα λένε όλα. Τον Ιούλιο του 1914 οι εργαζόμενες γυναίκες άγγιζαν τα 3.224.600, ενώ τον Ιανουάριο του 1918 είχαν φτάσει τα 4.814.600!
Η μεγαλύτερη αύξηση των γυναικών-εργατριών παρατηρήθηκε στο μηχανικό κομμάτι. Πάνω από 700.00 γυναίκες εργάστηκαν στα ιδιαιτέρως επικίνδυνά εργοστάσια πυρομαχικών της Αγγλίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, σιγά σιγά υιοθετήθηκαν οι ασχολίες των ανδρών και μεταξύ αυτών ήταν και το ποδόσφαιρο στα διαλλείματα για ξεκούραση και για «κολατσιό». Οι ομάδες ετοιμάστηκαν και τα Χριστούγεννα του 1916 ένα παιχνίδι έλαβε χωρά ανάμεσα στη ομάδα Πυρομαχικών του Ούλβερστον και ακόμη μιας ομάδας.
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας David Lloyd George ενθάρρυνε την διεξαγωγή των αγώνων αυτών. Θεώρησε ότι έτσι θα βελτιώσει την εικόνα των γυναικών που εργάζονται αντί των ανδρών που πολεμούν στο Δυτικό μέτωπο και γι’ αυτό τα παιχνίδια  αυτά χρησίμευσαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για διάφορες φιλανθρωπίες και κυρίως για τους στρατιώτες που επέστρεφαν λαβωμένοι από τις μάχες…

Το εργοστάσιο πυρομαχικών (Dick and Kerr) και οι «Munitionettes»
Ο William Bruce Dick και ο John Kerr ήταν δύο Σκωτσέζοι, που το 1898 στο Πρέστον ίδρυσαν ένα εργοστάσιο κατασκευής βαγονιών τραμ και επεκτάθηκαν και σε γενικότερες ηλεκτρολογικές κατασκευές. Αυτό αποτέλεσε τον πυρήνα των έργων κίνησης στην πόλη και σύντομα η εταιρία έγινε η κορυφαία σε όλη την Βρετανία. Ήταν αυτή που συνέβαλε στην ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου από το Λίβερπουλ έως το Σάουθπορτ το 1904.

Η τεράστια έλλειψη πυρομαχικών της χώρας στον Α’ ΠΠ είχε ως αποτέλεσμα το Βρετανικό Ναυτικό και το γραφείο πολέμου να προσεγγίσει την εταιρεία -που εκείνη την περίοδο έφτιαχνε μηχανές τρένων, καρούλια καλωδίων, πλωτές γέφυρες, κάλυκες και πυρομαχικά- ώστε να αναλάβει την κατασκευή οβίδων και για τις δύο Ένοπλες Υπηρεσίες. Η πρώτη παρτίδα βλημάτων συγκολλήθηκε το 1915 και αυτή ήταν η αρχή μιας παραγωγής πυραύλων που έφτασαν τους 30.000 την εβδομάδα κατά την περίοδο του πολέμου.
Ενώ οι χιλιάδες νεαροί άνδρες από όλη τη Βρετανική γη ανταποκρίθηκαν στο πατριωτικό κάλεσμα του Λόρδου Κίτσενερ να συσπειρωθούν γύρω από τη σημαία, με το σύνθημά του, «Η χώρα σου σε χρειάζεται», χρειάζονταν επίσης γυναίκες για να βοηθήσουν να κρατηθεί η Πολεμική μηχανή ζωντανή. Οι γυναίκες έγιναν ο κρυφός στρατός των εθνών καθώς ανέλαβαν τα καθήκοντα σε όλους τους τομείς, από το να κρατήσουν ζωντανή την οικογενειακή εστία, μέχρι το να βοηθήσουν τη χώρα να κερδίσει τον πόλεμο!

Η δουλειά που ανέλαβαν οι γυναίκες ήταν σκληρή και συχνά εξαιρετικά επικίνδυνη. Από τη λειτουργία περίπλοκων μηχανημάτων μέχρι την εργασία στη γη, δεν υπήρχε τίποτα που να μην έκαναν οι γυναίκες για να διατηρήσουν την αλυσίδα εφοδιασμού σε πλήρη ισχύ. Εργάζονταν ως μηχανικοί, οδηγοί λεωφορείων, στη βιομηχανία, κουβαλούσαν τεράστια σακιά κάρβουνο από τα ορυχεία στις πλάτες τους, δεν υπήρχε κυριολεκτικά καμία ασχολία που να μην την αναλάμβαναν γυναίκες. Εκείνες που εργάζονταν σε βαριά μηχανήματα μερικές φορές παγιδεύονταν σε αυτά, πολλές γυναίκες έχασαν μέρος από τα μαλλιά τους και μερικές φορές ακόμη και ολόκληρο το τριχωτό της κεφαλής τους. Όσες εργάζονται στη βιομηχανία αεροσκαφών θα μπορούσαν να επηρεαστούν σοβαρά από τις εξαιρετικά τοξικές χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την αδιαβροχοποίηση του αεροσκάφους και υπέστησαν παρενέργειες που κυμαίνονταν από πονοκεφάλους, ναυτία, λιποθυμία και μερικές φορές ακόμη και θάνατο.

Όσες γυναίκες δούλευαν στα πυρομαχικά έγιναν γνωστές ως «Munitionettes» (μτφ. Munition=πυρομαχικά). Εκτέθηκαν σε βρώμικες και επικίνδυνες συνθήκες που περιλάμβαναν τη χρήση τοξικών χημικών ουσιών και βαρέων μηχανημάτων και συχνά έβαλαν τη ζωή τους σε κίνδυνο. Την πιο ορατή παρενέργεια της εργασίας με πυρομαχικά θα μπορούσε να δει κανείς σε εκείνες τις γυναίκες που είχαν το καθήκον να γεμίσουν οβίδες με TNT. Αυτή η εξαιρετικά εκρηκτική και δηλητηριώδης χημική ουσία έκανε τα μαλλιά και το δέρμα των εργαζομένων να κιτρινίσουν, και αυτό ήταν ένα ορατό σημάδι τοξικού ίκτερου και τους χάρισε το παρατσούκλι «Καναρίνια». Δεν υπήρχε θεραπεία για τη δηλητηρίαση από TNT, απλώς έπρεπε να περιμένουν και να δουν αν θα αναρρώσουν…

Όπως καταλαβαίνετε, τα πυρομαχικά δεν ήταν εύκολη δουλειά, αλλά παρά τις δυσκολίες, οι γυναίκες κατάφεραν και βγήκαν δυνατότερες από τον πόλεμο. Μπορεί να έχασαν συζύγους, γιούς και αδέρφια, αλλά παρά τις τραγικές απώλειες τους, βρήκαν την δύναμη, απέκτησαν ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση όταν ρίχτηκαν στη «φωτιά» σε αυτούς τους εξαιρετικά δύσκολους καιρούς και απέδειξαν ότι μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε κάθε περίσταση. Με χιλιάδες κορίτσια στα πυρομαχικά να επιστρατεύονταν σε πόλεις και χωριά, έγινε φανερό ότι μετά τη δουλειά έπρεπε να διευθετηθούν και άλλες υποχρεώσεις, ενώ έπρεπε να βρεθούν και κάποιες δραστηριότητες για να τα κρατήσουν τις γυναίκες απασχολημένες και με υψηλό ηθικό ώστε να αποφευχθεί η δημόσια αναταραχή. Μάλιστα η κυβέρνηση διόρισε γυναίκες επόπτες ευημερίας και τις έστειλε στα εργοστάσια για να επιβλέπουν την ηθική και σωματική ευημερία των κοριτσιών, οι οποίες ενθάρρυναν την ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων.

Με βάση τα παραπάνω, δεν μπορεί να θεωρηθεί έκπληξη ότι μεταξύ των πολλών ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων που οργανώθηκαν για αυτές ήταν το ποδόσφαιρο, που έγινε το επίσημο άθλημα των κοριτσιών… με τα πυρομαχικά! Σχεδόν κάθε εργοστάσιο στο Ηνωμένο Βασίλειο που εμπλέκοταν σε πολεμικές εργασίες, είχε μια γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα, πολλές μπορεί να έπαιξαν μόνο εναντίον άλλων τμημάτων με το δικό τους εργοστάσιο, αλλά οι ομάδες καταγράφηκαν από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη και ήταν εκατοντάδες.

Βέβαια οι κυρίες που έπαιζαν ποδόσφαιρο δεν ήταν ένα νέο φαινόμενο. Όπως έχει τεκμηριωθεί ιστορικά, ο πρώτος αγώνας γυναικών έλαβε χώρα το 1895 στο «Crouch End Athletic Ground» στο Λονδίνο. Η Βρετανική Γυναικεία Ποδοσφαιρική Λέσχη ιδρύθηκε από τη μεσαίας τάξης φεμινίστρια Νέτι Χάνεϊμπολ, η οποία κανόνισε να γίνει ο αγώνας μεταξύ ομάδων από το βόρειο και το νότιο Λονδίνο τον Μάρτιο του ίδιου έτους και συνέχισαν να παίζουν άλλους αγώνες σε όλη τη χώρα προτού το «νησί» πέσει σε παρακμή με τον πόλεμο να πλησιάζει.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η ιδέα των κυριών να παίζουν ποδόσφαιρο για φιλανθρωπικό σκοπό αναπτύχθηκε σε όλη τη χώρα και διοργανώνονταν αγώνες για τη συγκέντρωση χρημάτων για πολλούς αξιόλογους σκοπούς σε μια τόσο δύσκολη περίοδο της ιστορίας. Πολλές γυναίκες έδρασαν, ακόμη περισσότερες έπαιξαν, αλλά ήταν στο Πρέστον, όπου γεννήθηκε η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του γυναικείου ποδοσφαίρου. «Γεννημένα» στην εταιρεία «Dick, Kerr & Co Ltd», αυτά τα απλά, καθημερινά κορίτσια από το εργοστάσιο κυριολεκτικά έμελλε να κατακτήσουν τη χώρα στα επόμενα χρόνια.

Η «γέννηση» της καλύτερης γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου, της «Dick, Kerr Ladies F.C.»…
Το απίστευτο ταξίδι τους είχε την ταπεινή του αρχή στην αυλή του εργοστασίου. Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων τους για τσάι και κολατσιό, τα κορίτσια με τα πυρομαχικά συχνά έρχονταν σε επαφή με τους νεαρούς μαθητευόμενους ενώ αυτοί έπαιζαν μεταξύ τους ποδόσφαιρο και κάποιες από αυτές συμμετείχαν στα παιχνίδια. Η Άλις Νόρις (Alice Norris), μια από τις νεαρές γυναίκες που δούλευαν στο εργοστάσιο, αρκετά χρόνια μετά θα ανέφερε σχετικά με αυτά τα παιχνίδια: «Συνηθίζαμε να παίζουμε με τα αγόρια, κλωτσώντας τη μπάλα προς τα παράθυρα της γκαρνταρόμπας. Ήταν μικρά τετράγωνα παράθυρα και αν τα αγόρια μας νικούσαν βάζοντας τη μπάλα στα παράθυρα, έπρεπε να τους αγοράσουμε ένα πακέτο τσιγάρα «Woodbines», αλλά αν τους νικούσαμε εμείς, έπρεπε να μας αγοράσουν μια σοκολάτα «Fry’s 5 Boys»…».

Όλα ήταν βασισμένα στην προσπάθεια της εργοδοσίας να αποσυμφορήσει το έμψυχο δυναμικό από τη σκληρή δουλειά και να δώσει κίνητρα για επιπλέον εργασία στους υπαλλήλους, μιας και είχε μειωθεί κατά πολύ η παραγωγή. Η Γκρέις Σίμπερτ (Grace Sibbert) ήταν μια από αυτές που πάντα συμμετείχε στα φιλικά και πάντα ήταν αυτή που πρόσφερε με τον αλέγκρο χαρακτήρα της μια πιο χαλαρή νότα, πειράζοντας τα αγόρια. Ήταν Οκτώβριος του 1917 και η ομάδα ποδοσφαίρου του εργοστασίου είχε μια σειρά από άσχημα αποτελέσματα, χάνοντας αρκετά από τα πρόσφατα παιχνίδια τους. Είχαν υποστεί μια πολύ βαριά ήττα εκείνο το Σαββατοκύριακο και τα κορίτσια βρήκαν ευκαιρία για λίγο… πικάρισμα (sic.) στην καντίνα, λέγοντας στα αγόρια ότι μπορούσαν να παίξουν καλύτερα από αυτά. Τα αγόρια που δεν σήκωναν πολλά, προκάλεσαν τα κορίτσια να αποδείξουν τις ικανότητές τους σε έναν κανονικό αγώνα. Η Γκρέις δέχτηκε την πρόταση του Σόφορτλεϋ και κάλεσε τις υπόλοιπες. «Ελάτε κορίτσια, ας παίξουμε, θα γελάσουμε». Οι λεπτομέρειες κανονίστηκαν. Το παιχνίδι θα διεξαγόταν στην περιοχή Πένγουορνταμ, όχι πολύ μακριά από το εργοστάσιο. Το αποτέλεσμα του αγώνα δυστυχώς δεν έγινε γνωστό, αλλά τα κορίτσια από εκείνο το ματς θα ξεκινούσαν το μεγάλο τους ταξίδι με την νεοσύστατη ποδοσφαιρική τους ομάδα που έμελλε να γράψει ιστορία…

Alfred Frankland: «Ο… πατέρας που οραματίστηκε και δημιούργησε το μύθο»…
Ανδρική παρουσία στην ομάδα και με καθοριστικό ρόλο ήταν ο Alfred Frankland που εργαζόταν στα γραφεία του εργοστασίου «Dick, Kerr» και συνήθιζε να παρακολουθεί τις εργάτριες να κλωτσάνε το… τόπι στα διαλλείματα, μένοντας άναυδος από τις ικανότητες τους. Αυτός κάλεσε την Grace Sibbert που ηγούνταν ως αρχηγός των κοριτσιών και της πρότεινε την ιδέα να αγωνιστούν σε φιλανθρωπικά παιχνίδια. Όπερ και εγένετο.

Οι παίκτριες αποκαλούσαν τον Alfred Frankland «Πατέρα» ή «Ποπ». Όπως πολλοί άντρες της γενιάς του, πάντα «σήκωνε το καπέλο του» όταν μιλούσε με γυναίκες. Φορούσε επίσης ένα κοστούμι τριών κομματιών και περίμενε από τα κορίτσια του να είναι καλά ντυμένες. Έχει σημασία η αναφορά της Nancy Thompson: «Ο κ. Frankland δεν απαίτησε ποτέ τίποτα λιγότερο για εμάς, εκτός από το καλύτερο, το απόλυτο καλύτερο. Αλλά από την άλλη, περίμενε και το καλύτερο από εμάς σε αντάλλαγμα. Δεν μας επιτρεπόταν να φοράμε παντελόνια μπροστά στο κοινό. Μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι μας άρεσε στο λεωφορείο, όταν ταξιδεύαμε, αλλά έπρεπε να αλλάξουμε τις φούστες ή τα φορέματά μας στο λεωφορείο πριν συναντήσουμε κάποιον από τους αξιωματούχους, αυτό ήταν απαραίτητο.»

Η «Boxing Day» του 1917 και η αρχή των ρεκόρ!
Δεν είχε περάσει πολύς καιρός, όταν η προϊσταμένη του Στρατιωτικού Νοσοκομείου «Moor Park», πλησίασε το εργοστάσιο για να ρωτήσει εάν τα κορίτσια θα βοηθούσαν στις δραστηριότητές για τη συγκέντρωση χρημάτων για τους τραυματισμένους στρατιώτες ενόψει των Χριστουγέννων και πρότεινε μια φιλανθρωπική συναυλία. Τα κορίτσια ήταν πολύ χαρούμενα και θετικά στο να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αλλά σκέφτηκαν ότι ένας φιλανθρωπικός αγώνας ποδοσφαίρου θα ήταν ακόμη καλύτερη ιδέα. Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1917 (25/12), η νεοσύστατη ποδοσφαιρική ομάδα «Dick, Kerr Ladies» αντιμετώπισε την ομάδα από το γειτονικό «Arundel Coulthard Foundry» σε έναν φιλανθρωπικό ποδοσφαιρικό αγώνα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την επιτυχία που θα είχε… 10.000 άνθρωποι ήρθαν στο «Deepdale», το σπίτι της Preston North End, για να παρακολουθήσουν την έναρξη της πιο εκπληκτικής και επιτυχημένης πορείας στην ιστορία του γυναικείου αθλητισμού. Οι «Dick, Kerr Ladies» επικράτησαν με 4-0 (!!!) και σημείωσαν την πρώτη από τις πολλές διάσημες νίκες τους, ενώ στο ματς συγκεντρώθηκαν £600 (σχεδόν £27.500 σήμερα) για τους τραυματισμένους στρατιώτες.

Για την ιστορία, η ομάδα των «Dick, Kerr Ladies» με τις μελανόλευκες ριγωτές τους μπλούζες και τα γαλάζια σορτς αγωνίστηκε με τις: E. Clayton, B. Traynor, E. Nixon, E. Birkins, A. Kells, M. Kay, A. Standing, G. Whittle, F. Rance, F. Redford, L. Jones και η ομάδα του «Arundel Coulthard Foundry» με ερυθρόλευκες ριγωτές μπλούζες, αγωνίστηκε με τις: A. Sumner, May Coates, N. Charnley, J. Rangeley, L. Forshaw, F. Proudfoot, G. Fitzgerald, L. Atkinson, L. Rayton, L. Billington. Το τελικό σκορ (4-0) διαμορφώθηκε από τα τέρματα των Whittle, Birkins και Rance (2)…

Το τέλος του πολέμου και η γιγάντωση της ομάδας…
Το παιχνίδι στην «Boxing Day» του 1917 ήταν απλά η αρχή. Ακολούθησαν πολλά ματς απέναντι σε αντίστοιχες ομάδες σε όλη την χώρα (Lancaster, Bolton, Barrow-in-Furness, Whitehaven, Liverpool, Manchester κ.α.), με τα χρήματα να πηγαίνουν όλα στις ανάγκες των τραυματισμένων στρατιωτών του πολέμου. Η εταιρεία μάλιστα, για να στηρίξει εμπράκτως την ομάδα της τα επόμενα χρόνια, όσο αυτή λειτουργούσε σαν επίσημη ομάδα που ταξίδευε την φήμη του εργοστάσιο «Dick, Kerr & Co» σε όλο το νησί, φρόντιζε να αμείβει την κάθε παίχτρια, με δέκα σελίνια το παιχνίδι. Ιδιαίτερα θελκτικό για τις νεαρές ήταν και το γεγονός πως η εργασίας τους συμπληρώνονταν με άδεια μετ’ αποδοχών για κάθε αγώνα, που αύξανε το εισόδημα τους σε δύσκολους καιρούς. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος τον Νοέμβριο του 1918 τελείωσε και οι περισσότερες γυναίκες έχασαν τις δουλείες τους στα εργοστάσια πυρομαχικών. Όμως το παιχνίδι, παρέμενε πολύ δημοφιλές στις γυναίκες που έβλεπαν το άθλημα τους ολοένα και να μεγαλώνει. Ήδη οι πρώτες πολύ καλές παίκτριες άρχιζαν να ξεχωρίζουν. Η αρχηγός Alice Kelly, η επιθετικός Florrie Redford και η σκληροτράχηλη αμυντικός Lily Jones αποτελούσαν κάποιες από τις «σταρ» της εποχής με το μέλλον να φέρνει ακόμη καλύτερες μέρες για τα κορίτσια που έπαιζαν ποδόσφαιρο.

Πρώτη μεταγραφή στην ιστορία, χιλιάδες κόσμου και η… Lily Parr!
Με νέες σταρ να γεννιούνται από έναν ανδροκρατούμενο χώρο, το 1918, είχαμε και την ιστορική στιγμή της πρώτης παίκτριας που μεταγράφηκε από άλλη ομάδα στην «Dick, Kerr Ladies». Η Molly Walker στα 2 παιχνίδια της ομάδας του Πρέστον με την «Lancaster Ladies», εντυπωσίασε τον Alfred Frankland ο οποίος κατάφερε να την πείσει να υπογράψει στην ομάδα των «μελανόλευκων». Στο ντεμπούτο της, η Walker πέτυχε το μοναδικό γκολ στη νίκη με 1-0 κόντρα στην «Barrow Ladies» και ήταν η αρχή των πολλών περιπτώσεων από εξαιρετικές παίκτριες παίκτριες που θα ξεχώριζε ο μάνατζερ από το Πρέστον για τον σύλλογο…

Βρισκόμαστε πλέον στο 1919. Η «Dick Kerr’s Ladies FC» αποτελεί σημείο αναφορά σε όλη την χώρα και όλοι θέλουν να παρακολουθήσουν τα κορίτσια με τα «μελανόλευκα» να αγωνίζονται. Στις 8 Μαρτίου του ’19, 5.000 θεατές θα βρεθούν στις εξέδρες του «Deepdale» για να δουν τα κορίτσια της πόλης κόντρα στις γυναίκες της Νιούκαστλ (!) Με σκόρερ την Mitchell οι «μελανόλευκες» θα κερδίσουν 1-0 και στην ρεβάνς στις 22 Απριλίου στο πασίγνωστο «St. James’s Park», 35.000 κόσμος θα παρακολουθήσει ένα σπουδαίο ματς που ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα (0-0), συγκεντρώνοντας 1.200£ (55.000£ σήμερα) που δόθηκαν σε τοπικές φιλανθρωπίες σχετικά με τον πόλεμο. Στις 17 Μαΐου του ιδίου έτους, στο Γουίγκαν, στο επίσης διαβόητο «Pringfield Park» τα κορίτσια της «Dick Kerr’s Ladies FC» θα αγωνίζονταν κόντρα στην ομάδα της Αγίας Ελένης (St. Helen), την οποία θα συνέτριβαν με 6-1. Στο ματς αυτό, ο Frankland που εντυπωσιάστηκε από δύο παίκτριες της αντιπάλου, την Alice Woods και την 14χρονη Lily Parr, θα τους έκανε πρόταση να αγωνιστούν με την ομάδα του, δίνοντας τους 10 σελίνια για κάθε αγώνα (100£). Έτσι θα ξεκινούσε ο αστικός μύθος για την Lily Parr, μια από τις καλύτερες γυναίκες ποδοσφαιριστές της ιστορίας!!!

Lily Parr: Μια επαναστάτρια νοσοκόμα που πέτυχε 1000 γκολ και μπήκε στο «Hall of Fame»
Η Parr (26 April 1905 – 24 May 1978) γεννήθηκε στο St. Helen και ήταν το 4ο από τα 7 παιδιά της οικογένειας. Ξεχώριζε για τον χαρακτήρα της και το ταλέντο της. Επαναστάτρια εντός και εκτός γηπέδου, ήταν ομοφυλόφιλη και ζούσε με την σύντροφό της Μαίρη σε καιρούς εξαιρετικά πουριτανούς που δύσκολα γινόταν αποδεκτή η διαφορετικότητα. Μετά το τέλος της εργασίας της στο εργοστάσιο έγινε νοσοκόμα (Whittingham Mental Hospital) ενώ συνέχιζε να παίζει ποδόσφαιρο για τις «Κυρίες» από το Πρέστον μέχρι το 1951.
Πέτυχε συνολικά 986 γκολ σε «St. Helen» και «Dick, Kerr’s Ladies FC» , ενώ την πρώτη της χρονιά σε ηλικία μόλις 14 ετών, σκόραρε 43 γκολ σύμφωνα με το BBC. Αγωνιζόταν σαν αριστερό εξτρέμ (αν και ξεκίνησε σαν μπακ) και είχε τόσο δυνατό σουτ που έσπασε (!) το χέρι ενός επαγγελματία τερματοφύλακα της επαγγελματικής κατηγορίας που ήταν πεπεισμένος ότι δεν μπορούσε να σκοράρει ένα πέναλτι απέναντι του.

Η σεξουαλική της προτίμηση σόκαρε το πουριτανό και οπισθοδρομικό κοινό, αλλά έγινε αφορμή για πολλές γυναίκες να βγουν δημόσια και να δηλώσουν την προτίμηση τους. Το 1921, μετά το τέλος των 4 φιλικών με την Γαλλική ομάδα από το Παρίσι, οι αρχηγοί των δύο ομάδων Γαλλίας και Αγγλίας (που εκπροσωπούσαν η Dick, Kerr’s Ladies FC και η Femina Sport of Paris), η Alice Kelly (Dick, Kerr’s Ladies FC) και η Madeleine Bracquemond (Paris), απτόητες από τις χιλιάδες που παρακολουθούσαν, φιλήθηκαν στον καθιερωμένο χαιρετισμό, με αποτέλεσμα να γίνουν παγκόσμιο θέμα…!!!

Η Parr μαζί με την Alice Woods και άλλες παίκτριες, πρωταγωνιστούσαν στα κλιπ ειδήσεων που έδειχναν οι κινηματογράφοι της εποχής, με αποτέλεσμα να γίνουν διάσημες.
Τελικά, η εκπληκτική αυτή προσωπικότητα, πέθανε από καρκίνο στο στήθος σε ηλικία 73 ετών και έγινε σύμβολο για την προάσπιση των δικαιωμάτων της LGBT κοινότητας!!! Θάφτηκε στην γενέτειρα της. Το 2002 έγινε η πρώτη γυναίκα ποδοσφαιριστής που εισήχθη στο «Hall of Fame» του Εθνικού Μουσείου Ποδοσφαίρου στην Αγγλία και τον Ιούνιο του 2019 το άγαλμα της αποκαλύφθηκε στο Μάντσεστερ.

Στις 11 Φεβρουαρίου 2007 μετά από πρωτοβουλία του Lou Hart από το Camden LGBT Forum, αναβίωσε το πρώτο διεθνές ματς των Κυριών του Πρέστον με την γυναικεία ομάδα του Παρισιού του 1920. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του μήνα ιστορίας LGBT, η ομάδα London Lesbian Kickabouts και η ομάδα του Παρισιού «Arc en Ciel» (σ.σ. Ουράνιο Τόξο), τίμησαν την μνήμη της μοναδικής γυναίκας στο «Hall of Fame», με την ομάδα του Λονδίνου να επικρατεί με 7-3…

Διεθνής αναγνώριση, οι Γαλλίδες και η… φήμη ταξιδεύει!
Το 1920 είναι η χρονιά της κορύφωσης και ουσιαστική η αρχή του… τέλους. Η «Dick, Kerr’s Ladies FC» θα πάει ένα βήμα πιο μακριά την όλη προσπάθεια και θα σπάσει τα όρια της Μεγάλης Βρετανίας, όταν θα καλέσει την Γαλλική γυναικεία ομάδα του Παρισιού (σ.σ. «Femina Sport of Paris») για διεθνής αγώνες. Ήταν και αυτή μια ιδέα του πανέξυπνου Frankland που καιρό πριν ανέφερε πως τα… κορίτσια του χρειάζονταν μια νέα πρόκληση.
Μόνο που δεν ήταν απλά μια σύγκρουση πολιτισμών αλλά μια σύγκρουση στυλ. Η ατάκα της Μπάρμπαρα Τζέικομπς τα λέει όλα: «Οι μικρές Γαλλίδες ήταν τελείως διαφορετικές από αυτές τις μεγάλες Λανκαστριανές. Οι Γαλλίδες ήταν μικροκαμωμένες και πήγαιναν στον αγωνιστικό χώρο με τα χέρια στο πλάι και περιστρέφοντας τους γοφούς τους. Ήταν όλες μικρές αλλά τέλεια σχηματισμένες. Αυτή η μικρή γαλλική ομάδα περπατούσε σαν μανεκέν, ενώ οι μεγάλες γυναίκες του Λανκασάιρ έβγαιναν από τα αποδυτήρια τρέχοντας και κλωτσώντας».

Συνολικά διεξήχθησαν 4 ματς στην Μεγάλη Βρετανία, σε 4 διαφορετικές περιοχές και γήπεδα στη βορειοδυτική Αγγλία και το Λονδίνο, όπου η ομάδα του Πρέστον νίκησε στα 2 εξ’ αυτών, 1 ήρθε ισόπαλο και 1 κατέκτησαν οι Παριζιάνες. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αγώνων που παίχτηκαν, συγκεντρώθηκαν πάνω από 3.000 £ για την Εθνική Ένωση Αποστρατευμένων και Αναπήρων Στρατιωτών και Ναυτικών…

Τα φιλικά αυτά ματς ήταν το γεγονός της χρονιάς. Είναι χαρακτηριστική η δεξίωση που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 3 Μαΐου 1920, στο Μπλάκπουλ, λίγο πριν οι ομάδες ταξιδέψουν στο Μάντσεστερ. Στο Μπλάκπουλ οι ομάδες μεταφέρθηκαν πάνω σε δύο ηλεκτρικές τροχάμαξες -διακοσμημένες με τα τρικολόρε χρώματα της Γαλλίας- από το «Bull and Royal Hotel» στο Πρέστον. Οι Γαλλίδες ξεναγήθηκαν στην προβλήτα του Μπλάκπουλ, στο ιστορικό «Winter Gardens» όπου ήπιαν παραδοσιακό Αγγλικό τσάι. Οι Παριζιάνες αγάπησαν τόσο την χώρα που επέστρεψαν 7 ακόμη φορές (1925, 32, 33, 35, 36, 37, 38) και πάντα όταν βρίσκονταν το Νησί, έκαναν μια επίσκεψη στο Μπλάκπουλ. Αντίστοιχη αναγνώριση και φοβερή επιτυχία όμως είχε η Παριζιάνικη ομάδα και στην Γαλλία, αφού η Μικτή ομάδα του Παρισιού, στην επιστροφή από την Αγγλία έγινε δεκτή με μια πανηγυρική υποδοχή στην πόλη και διθυραμβικά δημοσιεύματα στον τύπο της εποχής.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, οι δύο ομάδες έδειξαν ότι τις νοιάζει περισσότερο το θέαμα και να δείξουν ένα όμορφο αποτέλεσμα, ενώ -όπως προαναφέραμε και πιο πάνω- έχει μείνει ακόμη και σήμερα σαν μια φοβερή στιγμή που προκάλεσε σάλο στην τότε εποχή, όταν οι δύο αρχηγοί, η Alice Kelly και η Madeleine Bracquemond, φιλήθηκαν πριν την σέντρα του αγώνα.

ΤΑ ΦΙΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ…
Παρασκευή 30 Απριλίου 1920: Πρέστον, «Deepdale», Κοινό: 22.000 θεατές
Dick, Kerr’s Ladies FC – Femina Sport of Paris: 2-1

Σάββατο 1 Μαΐου 1920: Στόκπορτ, «…………..», Κοινό: 15.000 θεατές
Dick, Kerr’s Ladies FC – Femina Sport of Paris: 5-2

Τετάρτη 5 Μαΐου 1920: Μάντσεστερ, «Hyde Road», Κοινό: 3.000 θεατές
Dick, Kerr’s Ladies FC – Femina Sport of Paris: 1-1

Παρασκευή 6 Μαΐου 1920: Λονδίνο, «Herne Hill», Κοινό: 10.000 θεατές
Dick, Kerr’s Ladies FC – Femina Sport of Paris: 1-2

Μετά την απόλυτα επιτυχημένη περιοδεία στην Αγγλία, οι «Κυρίες» ταξίδεψαν στην Γαλλία για τη ρεβάνς. Εκεί έδωσαν ακόμη 4 ματς, εκ των οποίων ήρθαν ισοπαλία στο 1ο και νίκησαν στα επόμενα 3 χωρίς καν να δεχτούν γκολ! Ταξίδεψαν πάνω από 2000 μίλια και αγωνίστηκαν μπροστά σε περισσότερους από 62.000 θεατές… Και αυτές επέστρεψαν θριαμβεύτριες, με τους κατοίκους του Πρέστον να γεμίζουν τους δρόμους, ετοιμάζοντας μια ενθουσιώδη υποδοχή, ζητωκραυγάζοντας για τα αήττητα κορίτσια της πόλης.

Τα παιχνίδια ανάμεσα στην Παριζιάνικη ομάδα και τις «Κυρίες» του Πρέστον, πέρα από το ότι είχαν φοβερή ανταπόκριση είχαν και ευτράπελα. Στο πρώτο ματς στο Παρίσι, το παιχνίδι έληξε πέντε λεπτά νωρίτερα, όταν ένα μεγάλο μέρος του κόσμου εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο αφού αμφισβήτησε την απόφαση του Γάλλου διαιτητή να δώσει ένα κόρνερ για την αγγλική ομάδα! Σε όλους τους αγώνες, στις αναμετρήσεις υπήρξε κατάθεση στεφάνου στη μνήμη των συμμάχων στρατιωτών που είχαν σκοτωθεί κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΤΑ ΦΙΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ…
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 1920: Παρίσι, «Pershing Stadium», Κοινό: 22.000 θεατές
Femina Sport of Paris – Dick, Kerr’s Ladies FC: 1-1

Δευτέρα 01 Νοεμβρίου 1920: Ρουμπέ, «Jean Dubrulle Park», Κοινό: 16.000 θεατές
Femina Sport of Paris – Dick, Kerr’s Ladies FC: 0-2

Παρασκευή 06 Νοεμβρίου 1920: Χάβρη, «Stade de la Cavée Verte», Κοινό: 6.000 θεατές
Femina Sport of Paris – Dick, Kerr’s Ladies FC: 0-6

Σάββατο 07 Νοεμβρίου 1920: Ρουέν, «Lilas Stadium», Κοινό: 14.000 θεατές
Femina Sport of Paris – Dick, Kerr’s Ladies FC: 0-2

Όταν βούλιαξε το «Goodison Park» στην «Boxing Day» του 1920!!!
Είναι τόσα πολλά αυτά που συνέβησαν το 1920, που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις… Ένα από αυτά -και ίσως το μεγαλύτερο αγκάθι για την Αγγλική Ομοσπονδία- ήταν βεβαίως τα όσα συνέβησαν λίγο πριν τα Χριστούγεννα, με αποκορύφωμα την «Boxing Day» του συγκεκριμένου έτους… Στην ιστορική έδρα της Έβερτον, το «Goodison Park», στις 26 Δεκεμβρίου 1920, 53.000 θεατές στοιβάχτηκαν στο στάδιο για να δουν την «Dick, Kerr’s Ladies FC» να αντιμετωπίζει την δεύτερη -θεωρητικά- καλύτερη γυναικεία ομάδα στην Αγγλία, την «St. Helens Ladies», με τους χώρους να είναι τόσο γεμάτοι, που αναγκάστηκαν 14.000 κόσμος να απομακρυνθεί από τα τουρνικέ. Ο κόσμος ήταν παντού στο γήπεδο. Στις κερκίδες, στο έδαφος, ακόμη και στα δοκάρια του γηπέδου!!! Μιλάμε για έναν αριθμό που πλησιάζει τις 67.000 θεατών. Ήταν το μεγαλύτερο πλήθος που είχε παρακολουθήσει ποτέ γυναικείο παιχνίδι στην Αγγλία. Η Florrie Redford, ο σταρ επιθετικός των Dick Kerr Ladies, έχασε το τρένο της για το Λίβερπουλ και δεν ήταν διαθέσιμη για την 11αδα. Έτσι στο πρώτο ημίχρονο, η Jennie Harris ήταν αυτή που έδωσε προβάδισμα 1-0 στις «Κυρίες». Ωστόσο, στην ομάδα έλειπε η Ρέντφορντ και έτσι η αρχηγός και δεξί μπακ, Alice Kelly, αποφάσισε να παίξει σέντερ φορ. Αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν μια έξυπνη κίνηση και η Kelly σημείωσε χατ τρικ στο δεύτερο ημίχρονο που διαμόρφωσε το τελικό 4-0, σκορ με το οποίο επικράτησαν τα κορίτσια από το Πρέστον. Στην αναμέτρηση αυτή συγκεντρώθηκε το πρωτοφανές ποσό των 3115£ για φιλανθρωπικό σκοπό (σ.σ. σήμερα θα μιλούσαμε για πάνω από 623.000£).

Το πρώτο βραδινό ματς με… σφραγίδα Τσόρτσιλ!
Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, είχε δοθεί ακόμη μια αφορμή για να γραφτούν στην ιστορία. Στις 16/12, η «Dick, Kerr’s Ladies FC» έγινε η πρώτη γυναικεία ομάδα που έπαιξε αγώνα τη νύχτα υπό το φως των προβολέων και 40 λαμπτήρων καρβιδίου!!! Όλα ξεκίνησαν όταν ο ο Άλφρεντ Φράνκλαντ ενημερώθηκε ότι η τοπική φιλανθρωπική οργάνωση στο Πρέστον για τους ανέργους πρώην στρατιωτικούς είχε μεγάλη ανάγκη για χρήματα για να αγοράσει τρόφιμα για πρώην στρατιώτες για τα Χριστούγεννα.

Η ομάδα ζήτησε από το Γραφείο Πολέμου να τους δανείσει δύο αντιαεροπορικούς προβολείς για να φωτίσουν τον αγωνιστικό χώρο ώστε να αυξηθεί η προσέλευση του κόσμου και την άδεια για τη χρήση τους έδωσε ο ίδιος ο Ουίνστον Τσόρτσιλ!!! Το παιχνίδι διεξήχθη στο «Deepdale» εναντίον μιας Μικτής ομάδας που αποτελούνταν από τις καλύτερες παίκτριες της Αγγλίας, αλλά ακόμη και αυτές δεν μπόρεσαν να «λυγίσουν» τις Κυρίες του Πρέστον που κέρδισαν το παιχνίδι με 4-0 (Harris (2), Redford, Lyons). Η Jennie Harris σκόραρε δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο και οι Florrie Redford και Minnie Lyons πρόσθεσαν άλλα γκολ πριν το τέλος του αγώνα.

Η αναμέτρηση μάλιστα καλύφθηκε από κάμερες της εποχής! Ο Μπομπ Χολμς, μέλος της ομάδας Πρέστον που κέρδισε τον πρώτο τίτλο της Football League το 1888-89, είχε την ευθύνη να παρέχει ασβεστωμένες μπάλες σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αν και ένας από τους προβολείς έσβησε για λίγο σε δύο περιπτώσεις, δεν επηρέασε τις παίκτριες των δύο ομάδων, που εντυπωσίασαν με τα χαρακτηριστικά τους. Μια τοπική εφημερίδα περιέγραψε τον έλεγχο της μπάλας της Harris ως «σχεδόν περίεργο». Πρόσθεσε ότι «ήλεγχε την μπάλα σαν παλαίμαχος φόργουορντ της λίγκας, παρέσυρε, κέρδισε τους αντιπάλους της με τη μεγαλύτερη ευκολία και πέρασε με κρίση και διακριτικότητα».

Πάνω από 12.000 θεατές παρακολούθησαν το πρώτο βραδινό ματς γυναικών στην ιστορία και συγκεντρώθηκαν πάνω από 600£, περίπου 27.500£ σε σημερινή αναλογία, που δόθηκαν για την ενίσχυση του τοπικού ταμείου για ανέργους πρώην στρατιωτικούς (σ.σ. Unemployed Ex Servicemens Distress Fund) στην πόλη.

Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 15/01, οι «Dick Kerr’s Ladies FC» θα γέμιζαν το «θέατρο των ονείρων», το φημισμένο «Old Trafford», την έδρα της Manchester United, όπου και έδωσαν ένα φιλικό για να συγκεντρώσουν χρήματα για πρώην στρατιωτικούς του Μάντσεστερ. Πάνω από 35.000 άτομα παρακολούθησαν τον αγώνα και συγκεντρώθηκαν 1.962£ (392.000£), με την ομάδα «Bath Ladies» να γνωρίζουν την συντριβή με 12-0…!

Φτάνοντας στο τέλος του έτους, η «Dick, Kerr’s Ladies FC» αποτελούσε το Νο.1 αθλητικό θέμα συζήτησης στο Νησί, με πάνω από 900.000 κόσμου (!!!) να τις έχουν παρακολουθήσει μέσα στην χρονιά σε 67 αναμετρήσεις!!!

Ρεκόρ, τριγμοί και απαγόρευση!
Με το 1921 να ακολουθεί, οι «μελανόλευκες» του Πρέστον ξεκίνησαν με υψηλούς στόχους, αφού όλοι ήθελαν να αγωνιστούν εναντίον τους. Μάλιστα, ο Alfred Frankland έπρεπε να αρνηθεί 120 προσκλήσεις από όλη τη Βρετανία.!!! Κατάφεραν να παίξουν 67 ματς σε όλη την επικράτεια, συνεχίζοντας να μην έχουν αντίπαλο, όντας στη κορυφή του αθλήματος, ενώ παράλληλα εξακολουθούσαν να εργάζονται με πλήρη απασχόληση στο εργοστάσιο. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ακριβώς επειδή εργάζονταν, οι αγώνες έπρεπε να παίζονται το Σάββατο ή το βράδυ μεσούσης της εβδομάδας. Όπως τόνισε η Alice Norris: «Μερικές φορές ήταν σκληρή η δουλειά, ειδικά όταν παίζαμε έναν αγώνα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Έπρεπε να δουλέψουμε το πρωί, να ταξιδέψουμε για να παίξουμε τον αγώνα, μετά να ταξιδέψουμε ξανά στο σπίτι και να ξυπνήσουμε νωρίς για δουλειά την επόμενη μέρα.»

Τον Φεβρουάριο του 1921, στις 14 του μήνα, στην γιορτή του «Αγ. Βαλεντίνου», ο κωμικός του Χάρι Γουέλντον (Harry Weldon) κάλεσε την «Dick, Kerr’s Ladies FC» να παίξουν στο Άνφιλντ απέναντι σε μια Μικτή ομάδα αποτελούμενη από τις καλύτερες παίκτριες από την υπόλοιπη Βρετανία (σ.σ. Best of Britain) -με μια παίκτρια να ταξιδεύει ακόμη και από το νησί Unst στα νησιά Shetland, το βορειότερο νησί των Βρετανικών Νήσων-, για το ματς του «The Harry Weldon Cup». Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό… Η «Dick, Kerr’s Ladies FC» συνέτριψε με 9-1 την Μικτή, μπροστά σε 25.000 θεατές, συγκεντρώνοντας 1.000£ για τους άνεργους πρώην στρατιωτικούς…

Από τα μέσα του 1920 η «DKL» βρισκόταν και επίσημα στο «πικ» της πορείας της. Ήταν δεδομένα ότι δεν υπήρχε αντίπαλος που να μπορεί να αντιμετωπίσει τις «μελανόλευκες», αλλά τα σκορ πλέον είχαν ξεφύγει από τα λογικά ότια. 17-0 την Μικτή του Λάνκασιρ, 16-0 την «Horrocks», 13-0 την Μικτή Σκωτίας και την «Lyons (London) Ladies», 11-0 την Ουαλία και πολλά τέτοια τεράστια σκορ που μόνο τρόμο προκαλούσαν στις αντιπάλους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι η επιθετικός Florrie Redford, σκόραρε το απίστευτο νούμερο των 170 γκολ μέσα στο 1921, πριν ταξιδέψει στην Γαλλία για να αγωνιστεί με την Παριζιάνικη ομάδα, ελέω της απαγόρευσης από την F.A. τέλεσης γυναικείων αγώνων στο νησί…

Μεταπολεμική περίοδος, ύφεση, απεργίες και η εμπλοκή των γυναικών στην εθνική πολιτική της Αγγλίας!!!
Ανοίγουμε μια παρένθεση για να δούμε και την εξωαγωνιστική πλευρά της ιστορίας… Βρισκόμαστε στο 1920, λίγο μετά το τέλος του Πολέμου. Οι «Dick Kerr’s Ladies FC» μέχρι τότε, δεν συγκέντρωναν χρήματα μόνο για το Ταμείο Κινδύνων Ανέργων πρώην Στρατιωτικών. Βοηθούσαν ντόπιους εργαζόμενους που αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και με την μεταλλευτική βιομηχανία να έχει υποστεί τεράστια ύφεση μετά τον πόλεμο, με τους ιδιοκτήτες ορυχείων να ενημερώνουν τους εργάτες για τις επερχόμενες μειώσεις στους μισθούς. Ο Ρόμπερτ Σμίλι, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων της Μεγάλης Βρετανίας (MFGB) κάλεσε σε απεργία σε μια προσπάθεια να πείσει τους ιδιοκτήτες να αλλάξουν γνώμη. Η Τριπλή Βιομηχανική Συμμαχία, η Εθνική Ένωση Σιδηροδρόμων (NUR) και η Ένωση Μεταφορών και Γενικών Εργαζομένων (TGWU) δήλωσαν ότι αναλαμβάνουν την υποστήριξη των ανθρακωρύχων, αλλά την τελευταία στιγμή, οι ηγέτες των NUR και TGWU άλλαξαν γνώμη, και παρόλο που οι ανθρακωρύχοι προχώρησαν στην απεργία τους, τελικά έπρεπε να υποχωρήσουν και να δεχτούν χαμηλότερους μισθούς.

Τον Μάρτιο του 1921, οι ιδιοκτήτες ορυχείων ανακοίνωσαν περαιτέρω μείωση 50% στους μισθούς των ανθρακωρύχων. Όταν οι ανθρακωρύχοι αρνήθηκαν να δεχτούν αυτή τη μείωση μισθού, αποκλείστηκαν από τις δουλειές τους. Την 1η Απριλίου 1921 και αμέσως μετά από αυτήν την πρόκληση, η κυβέρνηση έθεσε σε ισχύ τον νόμο περί εξουσιών έκτακτης ανάγκης, υποχρεώνοντας τους στρατιώτες να δουλέψουν στα ορυχεία.

H κυβέρνηση και οι ιδιοκτήτες ορυχείων προσπάθησαν να ωθήσουν σε λιμοκτονία τους ανθρακωρύχους για να υποταχθούν στις νέες συνθήκες. Αρκετά μέλη της ομάδας «Dick Kerr’s Ladies FC» προέρχονταν από περιοχές εξόρυξης όπως και η ομάδα της «St. Helens» και είχαν ξεκάθαρες απόψεις για αυτό το θέμα. Έπαιζαν παιχνίδια για να συγκεντρωθούν χρήματα για τις οικογένειες εκείνων των ανδρών που είχαν αποκλειστεί από την εργασία τους. Όπως τόνισε η Barbara Jacobs: «Το γυναικείο ποδόσφαιρο είχε συνδεθεί με τη φιλανθρωπία και είχε τη δική του αξιοπιστία. Τώρα χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για να βοηθήσει το Εργατικό Κίνημα και τα συνδικάτα. θα μπορούσε να ειπωθεί, να γίνει ένα πολιτικά επικίνδυνο άθλημα, για εκείνους που ένιωθαν ότι τα συνδικάτα ήταν εχθροί τους… Οι γυναίκες βγήκαν για να υποστηρίξουν τους άντρες τους, μια παράδοση του Lancashire, κάτι που προκαλούσε τριγμούς σε μια κοινωνία που ήθελε τις γυναίκες να επιστρέψουν στα νοικοκυριά τους και στους προπολεμικούς τους ρόλους, όπως τους είχαν ορίσει τα «αφεντικά» τους, να κρατήσουν τη θέση τους στο σπίτι και την κουζίνα.»

Το 1921 το «Lock–out» των ανθρακωρύχων προκάλεσε φοβερές αντιδράσεις στις περιοχές εξόρυξης στην Ουαλία και τη Σκωτία. Αυτό αντικατοπτρίστηκε στους αγώνες που έγιναν στο Κάρντιφ (18.000), στη Σουόνσι (25.000) και στο Κίλμαρνοκ (15.000). Ο «Dick Kerr’s Ladies» εκπροσώπησαν την Αγγλία και κέρδισαν την Ουαλία δύο διαδοχικά Σάββατα, αλλά και τη Σκωτζέζικη ομάδα του Εδιμβούργου (Edinburgh Ladies) στις 16 Απριλίου 1921 με 7-1.

Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ήταν τρομοκρατημένη από αυτό που θεωρούσαν ότι είχε σαν αντίκτυπο η συμμετοχή των γυναικών στην εθνική πολιτική. Αυτός ήταν και ένας λόγος να ξεκινήσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία κατά του γυναικείου ποδοσφαίρου. Στο πλαίσιο αυτό, έγινε προσπάθεια να κηλιδωθεί ο Άλφρεντ Φράνκλαντ με οικονομικές παρατυπίες,. Η «F.A.» εισήγαγε ένα νέο νόμο που έλεγε ότι κανένας ποδοσφαιρικός σύλλογος δεν θα έπρεπε να επιτρέπει τη χρήση του γηπέδου του για γυναικείο ποδόσφαιρο εκτός εάν ήταν έτοιμος να χειριστεί όλες τις συναλλαγές σε μετρητά και να κάνει τον πλήρη λογιστικό έλεγχο.

«Πολύ ακατάλληλο για γυναίκες» («Quite Unfit for Females»)… Η «F.A.» πνίγει το γυναικείο ποδόσφαιρο!
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο δραστική από την Αγγλική Ομοσπονδία. Οι ιθύνοντες του ποδοσφαίρου στο Νησί , θέλοντας να καταπνίξουν τη δυναμική των γυναικών που πλέον έφευγε και εκτός γηπέδων, βλέποντας την τρομακτική εξέλιξη του αθλήματος από τις Κυρίες της χώρας, φοβούμενη για την δημοτικότητα των ανδρών και πολλών εκατομμυρίων που δεν περνούσαν από τα δικά τους ταμεία, από την δική τους διαχείριση, στις 5 Δεκεμβρίου του 1921 αποφάσισαν να βάλουν οριστική ταφόπλακα και με μια πρωτοφανή απόφαση, απαγόρευσαν τη διεξαγωγή γυναικείων αγώνων σε χώρους με σταθερές θέσεις, κάνοντας επί της ουσίας έξωση των γυναικών από τους αγωνιστικούς χώρους των γηπέδων και των σταδίων. Η συγκεκριμένη απόφαση της αγγλικής ομοσπονδίας στηρίχθηκε πάνω στα θεμέλια μιας άκρως σοβινιστικής άποψης που θεωρούσε πως το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα μόνο για άνδρες και δεν θα πρέπει να ενθαρρύνεται η γυναικεία συμμετοχή, ενώ η αφορμή για να πατήσει πάνω η Ομοσπονδία και να πάρει αυτή την απόφαση, ήταν οι φήμες πως τα έσοδα των αγώνων δεν πηγαίνουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αλλά χρησιμοποιούνται για άλλους λόγους. Τους λόγους σας τους παρουσιάσαμε ήδη στις παραπάνω γραμμές… Για να δικαιολογήσει ακόμη περισσότερο την απόφαση της, η «F.A.» έφερε ως πρόσχημα ότι κινδυνεύει η γονιμότητα των γυναικών και πως το άθλημα ήταν επικίνδυνο για αυτές..!!!
[Βέβαια, για να γλυτώσει οποιαδήποτε αντίδραση, απείλησε με διαγραφή οποιοδήποτε μέλος της επιτρέψει να αγωνιστούν στο γήπεδο του γυναικείες ομάδες, ουσιαστικά στερώντας τους από την δυνατότητα να αγωνιστούν σε οποιοδήποτε χώρο…

Όπως πολύ σωστά γράφτηκε στον τύπο της εποχής, «η απόφαση αυτή ήταν μια αδέξια προσπάθεια της ομοσπονδίας να ενισχύσει την αντρική εικόνα του ποδοσφαίρου. Πάρα πολλοί οπαδοί, φαινόταν να έλκονται από τη φιλανθρωπική φύση του γυναικείου παιχνιδιού που είχε γίνει ένα πραγματικό «γυναικείο αθλητικό θέαμα». Η F.A. χρειαζόταν την πλειοψηφία του κόσμου πίσω στα γήπεδα για να αυξήσει τα έσοδα και να μεγιστοποιήσει το κέρδος. Η απαγόρευση των γυναικών θα οδηγούσε πράγματι σε αύξηση των εισπράξεων για τους άνδρες και η απόδειξη αυτού ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας του 1923 στο Γουέμπλεϊ.»

Κάποιοι βέβαια οπαδοί του γυναικείου ποδοσφαίρου χαιρέτησαν την απόφαση της F.A.. Το «Football Girl» έγραψε μια εβδομαδιαία στήλη στο «Football Special Magazine» όπου ανέφερε συγκεκριμένα: «Οι γυναικείες ποδοσφαιρίστριες έχουν επιτέλους ξυπνήσει και καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα οργάνωσης για να συνεχίσουν να αγωνίζονται, αφού  η απαγόρευση της FA, μας έκανε ανεξάρτητες από εξωτερικούς φορείς, μας έδωσε την πρόσθετη ώθηση που πιθανότατα θα μας βοηθήσει να οργανωθούμε πιο διεξοδικά από ό,τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει αν βρισκόμασταν σε κατάσταση μισού-μισού, όπου δεν θα ήταν σίγουρη η βοήθεια της FA, αλλά σε μεγάλο βαθμό θα βασιζόμασταν σε αυτήν».

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔIΑ χωρίς «Dick, Kerr’s Ladies FC»…!!!
Αυτή η απόφαση άλλαξε τον ρου της ιστορίας στο γυναικείο ποδόσφαιρο για πάντα. Η νεοσύστατη Αγγλική Ομοσπονδία Γυναικείου Ποδοσφαίρου (ELFA) που ιδρύθηκε το 1921, ήταν αναμφισβήτητα μια άμεση απάντηση στην απαγόρευση, με τον Leonard Bridgett (μάνατζερ και προπονητή της Stoke Ladies) να είναι ο πρώτος της πρόεδρος, στην πρώτη συνεδρίαση της ELFA  που πραγματοποιήθηκε στο Μπλάκμπερν στις 10 Δεκεμβρίου 1921. Εκείνη την εποχή υπήρχαν περίπου 150 ποδοσφαιρικοί σύλλογοι γυναικών στην Αγγλία από τις οποίες συμμετείχαν οι 25. Ο Bridgett βοήθησε στη διοργάνωση του πρώτου και μοναδικού Τσάλεντ Καπ της Αγγλικής Γυναικείας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας την άνοιξη του 1922, με την συμμετοχή 24 ομάδων και νικήτριες τις «Stoke Ladies», οι οποίες κέρδισαν τις Doncaster και Bentley Ladies με 3-1 στις 24 Ιουνίου 1922.

Το απίστευτο όμως είναι, ότι ακόμη και τότε, η καθωσπρέπει κοινωνία των φλεγματικών Άγγλων, το κομμάτι που βαλλόταν από την Ομοσπονδία, το γυναικείο ποδόσφαιρο, προσπάθησε να δράσει εις βάρος της ομάδας από το Πρέστον. Βλέπετε, οι «Munitionettes» δεν ήταν αρεστές από μια χώρα που δεν μπορούσε επί 5 χρόνια να τις νικήσει με κάθε πιθανό συνδυασμό, παρά μόνο περιστασιακά και μεμονωμένα…

Για να μην προλάβουν μάλιστα να αντιδράσουν οι «Κυρίες», όπως αναφέρει ο τύπος της εποχής, ο Alfred Frankland, είχε προγραμματίσει να παρευρεθεί στη συνάντηση στο Λίβερπουλ για να μάθει περισσότερα για την δημιουργία Ομοσπονδίας και γι’ αυτό οι κανόνες της Ένωσης δεν δημοσιεύτηκαν (!), παρά μόνο μετά το τέλος της επόμενης συνεδρίασης στο Μάντσεστερ στις 7 Ιανουαρίου 1922!

Και οι κανόνες αποδείχτηκε ήταν κομμένοι και ραμμένοι για συγκεκριμένο σκοπό και λόγο… Ειδικά ο 5ος κανόνας έδειχνε ξεκάθαρα τις προθέσεις της Γυναικείας Ομοσπονδίας να βγάλει εκτός στόχων τις «μελανόλευκες» ο οποίος έλεγε: «(ε) ένας παίκτης δεν θα επιτρέπεται να αγωνίζεται σε μια ομάδα που βρίσκετε σε μεγαλύτερη από 15 μίλια απόσταση από την πόλη του χωρίς την άδεια της Ένωσης» και όπως σωστά τόνιζε η Midland Daily Telegraph: «Αυτό θα σημάνει τη διάλυση της ομάδας Dick, Kerr’s Ladies FC, καθώς οι παίκτριες προέρχονται από όλα τα μέρη της χώρας».

Πάντως ακόμη και σήμερα μοιάζει αδιανόητο το πως έμεινε στο σκοτάδι ο Alfred Frankland, που είχε στενές επαφές με όλους τους άλλους συλλόγους της χώρας, δεδομένου ότι ειδικά το 1920-21 ήταν οι χρονιές που εγκαθίδρυσαν ως κορυφαία ομάδα τα κορίτσια του Πρέστον. Αυτό που το κάνει ακόμη πιο περίεργο, είναι ότι ο ίδιος ο Frankland είχε πρώτος ασχοληθεί από το 1918 στην δημιουργία ομοσπονδίας και είχε μάλιστα γράψει σε άλλους συλλόγους για να υποστηρίξει το «Lancashire Ladies’ League».

Η «ELFA» μετά από 1 χρόνο διαλύθηκε όπως και πάρα πολλές ομάδες. Κάποιες συνέχισαν να παίζουν σε τοπικά πάρκα, ακόμη και σε πίστες για σκύλους, χωρίς χρήματα, προπονητές ή γήπεδα, περιορισμοί που παρέμειναν σε ισχύ για πενήντα χρόνια και άρθηκαν μόλις το 1971. Αντίθετα, οι «Dick, Kerr’s Ladies FC» συνέχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες μέχρι το 1965. Αυτό είναι άλλωστε που τις κάνει ξεχωριστές και μοναδικές. Παρά το συντριπτικό χτύπημα από την FA, δεν τα παράτησαν ποτέ και συνέχισαν ενάντια σε όλες τις πιθανότητες…

…Επιστρέφοντας στο κομμάτι του «ban» της Ομοσπονδίας, για πολλούς η «Dick, Kerr’s Ladies FC» ίσως θεωρήθηκε προνομιούχα, μιας και από το τέλος του 1919, η Αγγλική Ηλεκτρική Ομοσπονδία (μέλος της οποίας ήταν το εργοστάσιο Dick, Kerr’s), στο τέλος του Α’ Π.Π., είχε αγοράσει την έπαυλη στο «Ashton Park» και οι χώροι της χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι συνάθροισης των μελών της και για αθλητικές δραστηριότητες. Εκεί ουσιαστικά μετά την απαγόρευση έγινε η έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας και η ομάδα του Πρέστον έδωσε εκεί το πρώτο της «απαγορευμένο» ματς στις 26 Δεκεμβρίου 1921. Αντίπαλος μπροστά σε 3.000 θεατές η «Fleetwood» και σκορ 3-1 για τις «μελανόλευκες» με σκόρερ τις Parr (2) και Radford, ενώ το γκολ της Fleetwood πέτυχε η Walmsley με αυτογκόλ! Συγκεντρώθηκαν 120£ για το ταμείο του ιδρύματος των άπορων παιδιών του Πρέστον «Preston Poor Children’s Clog Fund», ενώ μετά το τέλος της αναμέτρησης η Dr. Mary Lowry έδωσε συνέντευξη όπου δήλωσε ότι το παιχνίδι δεν είναι πιο επιβαρυντικό για μια γυναίκα, από ένα καθημερινό πλύσιμο…!!!

Όταν η Αμερική γνώρισε τις… Κυρίες!!!
Φτάνουμε στο 1922 και οι «DKL» βρήκαν τον τρόπο να παίξουν πάρα την απαγόρευση. Μετά από πρόταση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Μπρούκλιν (Brooklyn Football Club) και συγκεκριμένα του David Brooks, ενός πρώην παίκτη της Newcastle United που είχε ζήσει από κοντά το φαινόμενο «Dick, Kerr’s Ladies FC», ταξίδεψαν πέρα ​​από τον Ατλαντικό για να παίξουν μια σειρά από αγώνες, λαμβάνοντας μέρος σε ακόμη μια ποδοσφαιρική περιοδεία, στην οποία όμως δεν γνώριζαν -μέχρι να φτάσουν εκεί- τις ιδιαιτερότητες που θα αντιμετώπιζαν.

Αρχικά ενώ είχαν προγραμματίσει πάνω από 24 αγώνες σε διάστημα 4 μηνών (!) έμαθαν ότι τελικά θα έπρεπε να παίξουν τα μισά παιχνίδια και αυτά εναντίον ανδρικών ομάδων. Το έκαναν χωρίς δισταγμό και με την ικανότητα και την αποφασιστικότητα τους, κέρδισαν τις καρδιές ΚΑΙ του Αμερικανικού λαού. Αλλά μέχρι να φτάσουν εκεί, πέρασαν από χίλια κύματα…

Έφτασαν στο Κεμπέκ του Καναδά στις 22 Σεπτεμβρίου 1922, όπου πληροφορήθηκαν από τους αξιωματούχους της Καναδικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Canada Football Association), ότι τους είχε αρνηθεί την άδεια να παίξουν στην χώρα και επίσης ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν γυναικείες ομάδες για να παίξουν εναντίον τους.

Συγκεκριμένα, στην ετήσια γενική συνέλευση της ένωσης στο Winnipeg, λίγες μόνο μέρες πριν από την άφιξη της ομάδας, ψηφίστηκε και ανακοινώθηκε ότι: «Δεν εγκρίνουμε την πρόταση των Κυριών του ποδοσφαίρου από την Αγγλία». Ήταν τρομερά απογοητευτικά νέα, αλλά δεδομένης της επιρροής της F.A. και του σοβινισμού της εποχής, μπορεί να μην ήταν τελικά έκπληξη.

Τα κορίτσια από το Πρέστον έμαθαν επίσης ότι κατά τη διάρκεια της περιοδείας θα έπρεπε να παίξουν με ανδρικές ομάδες στις ΗΠΑ, και μάλιστα συμπεριλαμβανομένου επαγγελματικών ομάδων της νεοσύστατης Αμερικανικής Ποδοσφαιρικής Λίγκας (σ.σ. American Soccer League), αφού οι γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έπαιζαν ευρέως το άθλημα. Ήταν συντετριμμένες και δεν είχαν άλλη επιλογή από το να συμφωνήσουν να παίξουν. Αποφάσισαν να θεωρήσουν την εμπειρία ως ένα κοινωνικοαθλητικό πείραμα. Μέσα σε όλα, η ομάδα του Μπρούκλιν αποδείχθηκε δημοσιονομικά ανεύθυνη, με αποτέλεσμα μετά τα πρώτα ματς να αποσύρουν την οικονομική στήριξη τους. Μη έχοντας άλλη επιλογή, οι Αγγλίδες απεύθυναν έκκληση στην Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου των Ηνωμένων Πολιτειών (USFA) η οποία δέχτηκε προς τιμή της και ανέλαβε τα έξοδα της υπολειπόμενης περιοδείας, η οποία συνολικά διήρκεσε εννέα εβδομάδες. Έπαιξαν 9 παιχνίδια, νίκησαν τα 3, έχασαν 3 και τα άλλα 3 ήρθαν ισόπαλα…

Στο παρθενικό ματς με την ομάδα «Paterson Silk Sox» που ηττήθηκαν με 6-3, κέρδισαν τις εντυπώσεις. Η «New York Times» μάλιστα αφιέρωσε σελίδες με επαίνους για την ομάδα και την σπουδαία Lily Parr.

Βέβαια, δεν πρέπει να μην αναφερθούμε σε ένα σχετικά κωμικοτραγικό γεγονός, απόρροια της εποχής με την δυσκολία στην επικοινωνία και την μεταφορά των νέων από χώρα σε χώρα. Τα Αμερικανικά μέσα της Νέας Υόρκης επί 9 μήνες, καθημερινά έγραφαν για την επίσκεψη της γυναικείας Αγγλικής ομάδας στην πόλη για αγώνες ποδοσφαίρου. Όμως λανθασμένα θεωρούσαν ότι πρόκειται για την ομάδα της Newcastle United -λόγω και του David Brooks-, με αποτέλεσμα να αναφερθεί το σωστό όνομα μόλις την τελευταία ημέρα πριν το πρώτο ματς!

Στην Ουάσινγκτον η αναμέτρηση αποτέλεσε τεράστιο σημείο αναφοράς, αλλά συνέπεσε με τους τελικούς του Μπέιζμπολ (1920 World Series), με αποτέλεσμα ο τύπος της εποχής που ήταν αυτός που καθόριζε τις λεπτομέρειες (λόγω διαφημιστικών, χορηγιών κ.λπ) να αλλάξει μέρα στο ποδοσφαιρικό ματς για να μπορέσουν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας να παρακολουθήσουν και τα δύο πολύ μεγάλα γεγονότα στην πόλη.

Τελευταία στάση πριν την επιστροφή ήταν η πόλη της Φιλαδέλφεια που περίμενε εναγωνίως την Αγγλική ομάδα. Το «Philadelphia Baseball Park», ετοιμαζόταν για το μεγάλο γεγονός και στην συνέντευξη τύπου που προηγήθηκε και ήδη οι καρδιές των πολιτών είχαν μαγευτεί από τις «Κυρίες»… Αυτές έφτασαν στην πόλη την Τρίτη 31 Οκτωβρίου, εγκαταστάθηκαν στο ξενοδοχείο Washington για να προετοιμαστούν για τον σαββατιάτικο αγώνα τους και ο ρεπόρτερ ποδοσφαίρου του «Philadelphia Inquirer» Levi Wilcox έγραψε την 1η Νοεμβρίου: «Οι παίκτριες στην χθεσινοβραδινή συνέντευξη ήταν μάλλον σεμνές όσον αφορά τις ικανότητές τους στις ντρίμπλες. Ακόμη και η αρχηγός τους Alice Kelly, η οποία παίζει δεξί μπακ, δεν δεσμεύτηκε για τη νίκη της ομάδα της κόντρα στους «Phillies». Δήλωσε, ωστόσο, ότι αν οι «Phillies» παίξουν ελεύθερα χωρίς να καταφύγουν σε φάουλ και τρόπους διακοπής του ρυθμού, θα έδιναν στους θεατές μια απολαυστική παράσταση συνδυαστικού παιχνιδιού».

Στην πόλη της Φιλαδέλφειας τέσσερα μέλη της ομάδας, η Jennie Harris, η Florrie Haslam, η Lily Parr και η Molly Walker, συνάντησαν την Αμερικανική Ολυμπιακή ομάδα Γυναικών και αναμετρήθηκαν μαζί τους σε έναν αγώνα σκυταλοδρομίας περίπου ενός τέταρτου του μιλίου. Παρόλο που η ταχύτερη δρομέας των Αγγλίδων, η Alice Woods, δεν ήταν διαθέσιμη λόγω ασθένειας, οι Κυρίες του Πρέστον κέρδισαν τον αγώνα!

Οι «Κυρίες» έπλευσαν πίσω στο σπίτι τους μέσω του λιμανιού της Νέας Υόρκης στις 9 Νοεμβρίου, μόλις ένα μήνα αφότου έφτασαν στην Αμερική, δημιουργώντας σε ακόμη μια Ήπειρο, πολλούς θαυμαστές που θα μετέδιδαν στους επόμενους ιστορίες και μύθους για τις φοβερές και τρομερές «Dick, Kerr’s Ladies».

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ…
Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 1922: Νιου Τζέρσεϊ, « Olympic Park, Clifton», Κοινό: 5.000 θεατές
Paterson Silk Sox – Dick, Kerr’s Ladies FC: 6-3

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 1922: Ρόουντ Άιλαντ, «Lonsdale Avenue, Pawtucket», Κοινό: 8.500 θεατές
J & P Coats – Dick, Kerr’s Ladies FC: 4-4

Κυριακή 01 Οκτωβρίου 1922: Νέα Υόρκη, Κοινό: 7.000 θεατές
Centro Hispano – Dick, Kerr’s Ladies FC: 7-5

Κυριακή 08 Οκτωβρίου 1922: Ουάσινγκτον, «American League Park», Κοινό: 7.000 θεατές
Washington Stars – Dick, Kerr’s Ladies FC: 4-4

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 1922: Μπέντφορντ, «Sargent’s Field», Κοινό: 6.000 θεατές
New Bedford Whalers – Dick, Kerr’s Ladies FC: 4-5

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 1922: Νέα Υόρκη, Κοινό: (δεν έγινε γνωστός ο αριθμός)
New York FC – Dick, Kerr’s Ladies FC: 4-8

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 1922: Φολ Ρίβερ, «Mark Stadium», Κοινό: 4.000 θεατές
Fall River Marksmen – Dick, Kerr’s Ladies FC: 2-2

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 1922: Βαλτιμόρη, Κοινό: (δεν έγινε γνωστός ο αριθμός)
Baltimore Soccer Club – Dick, Kerr’s Ladies FC: 3-4

Σάββατο 4 Νοεμβρίου 1922, Φιλαδέλφια, «Philadelphia Baseball Park», Κοινό: 5.000 θεατές
Philadelphia Football Club – Dick, Kerr’s Ladies FC: 6-5

Επιστροφή στην Αγγλία και στο κυνήγι μαγισσών…!!!
Η επιστροφή από την Αμερική έφερε την ομάδα μπροστά στην ωμή και τραγική πραγματικότητα που είχε δημιουργηθεί από την απαγόρευση της Ομοσπονδίας, αλλά ακόμη και έτσι, τίποτα δεν μπορούσε να κάμψει τις «Κυρίες» απ’ το να συνεχίσουν να γράφουν ιστορία. Χωρίς γήπεδα για να αγωνιστούν, περιορισμένες να παίζουν ανεπίσημα σε πάρκα και χώρους και πίστες σκύλων (!), το 1923 ήρθε για να γράψει ακόμη ένα ρεκόρ για τις «μελανόλευκες». Στα τέλη του έτους, στις 21 Δεκεμβρίου 1923, στο «Turf Moor», την έδρα της Μπέρνλι, εναντίον της Heys Bradford Ladies, συμμετείχαν στον πρώτο αγώνα που διεξήχθη τη νύχτα, ΑΛΛΑ αυτή τη φορά κάτω από ηλεκτρικά φώτα (!!!). Εκεί μπροστά σε 1.500 περίπου θεατές, επικράτησαν 5-1 των αντιπάλων τους, σε μια αναμέτρηση προς ενίσχυση της ομάδας κρίκετ της περιοχής (Burnley Cricket Club).

Οι «Dick Kerr’s Ladies» συνέχισαν να παίζουν φιλανθρωπικούς αγώνες στην Αγγλία, αλλά η απαγόρευση πρόσβασης στους μεγάλους χώρους, είχε ως αποτέλεσμα τα χρήματα που συγκεντρώνονταν σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια να είναι απογοητευτικά.

Η εξαγορά της «Dick, Kerr & Co Ltd», η «Preston Ladies» και οι αποχωρήσεις…
Το 1926, έπειτα από μια διαμάχη του Alfred Frankland και των ιδιοκτητών της εταιρείας, η ομάδα άλλαξε το όνομα της σε «Preston Ladies», αλλά οι «Κυρίες» παρέμειναν γνωστές μέχρι και σήμερα ως οι παγκοσμίου φήμης «Dick, Kerr’s Ladies». Όλα ξεκίνησαν όταν η εταιρεία αγοράστηκε από «English Electric». Οι νέοι διοικούντες αν και επέτρεψαν στην ομάδα να παίξει στο Ashton Park, αρνήθηκαν να αναλάβουν την οικονομική στήριξη και μαζί με αυτό δεν θα παρέχονταν πλέον άδεια στον Alfred Frankland για να διευθύνει την πλέον γνωστή ομάδα των «Preston Ladies».

Ο Frankland εγκατέλειψε την «English Electric» και άνοιξε ένα κατάστημα με τη γυναίκα του στο «Sharoe Green Lane» στο Πρέστον, όπου πουλούσαν ψάρια και λαχανικά. Συνέχισε να διοικεί την «Preston Ladies» με μεγάλη επιτυχία. Μαζί του αρκετοί έχασαν την δουλειά τους με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Τόσα χρόνια, ο Frankland είχε συγκεντρώσει σημαντικά χρηματικά ποσά για το Νοσοκομείο «Whittingham» και το «Lunatic Asylum» και όπως είναι λογικό, το νοσοκομείο ήταν πάντα πρόθυμο να προσφέρει εργασία και στέγαση στις παίκτριες του Frankland. Αυτό περιελάμβανε τη Lily Parr, τη Florrie Redford, την Jessie Walmsley, τη Lily Lee και τη Lily Martin.

Παρά την έλλειψη χορηγίας, οι «Preston Ladies» συνέχισαν να είναι η καλύτερη ομάδα στην Αγγλία. Το 1927 κέρδισαν τους αντιπάλους τους για τον τίτλο, την «Blackpool Ladies», με 11-2. Η Florrie Redford, η Jennie Harris και η Lily Parr ήταν ανάμεσα στους σκόρερ του παιχνιδιού.

Όμως πλέον είχε αρχίσει η… φυσιολογική λόγω των εποχών κάθοδος. Κάποιες παίκτριες σταμάτησαν να αγωνίζονται (π.χ. η Alice Woods σταμάτησε όταν παντρεύτηκε τον Herbert Stanley τον Σεπτέμβριο του 1928), άλλες παντρεύτηκαν και εγκατέλειψαν το ποδόσφαιρο  (σ.σ. Alice Kell). Η Florrie Redford μετανάστευσε στον Καναδά το 1930 για να συνεχίσει την καριέρα της ως νοσοκόμα, ενώ η Carmen Pomies επέστρεψε στη Γαλλία. Η Jennie Harris συνέχισε να παίζει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930.

Η… πρόκληση που τις εδραίωσε ως ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΕΣ ΚΟΣΜΟΥ!
Όπως καταλαβαίνετε, οι αποτυχημένες προσπάθειες των ομάδων της μεγάλης Βρετανίας να ρίξουν από το θρόνο τους τις «Dick, Kerr’s Ladies» δεν σταματούσαν ποτέ, είτε με «λάσπη» στα επιτεύγματα τους, είτε προσπαθώντας να αποδειχτεί ότι δεν είναι οι καλύτερες στη χώρα.

Λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο λοιπόν, το 1937, η ομάδα της Σκωτίας (Edinburgh Ladies) τις προκάλεσε να παίξουν έναν αγώνα για την ανάδειξη της ομάδας που μπορεί να αυτοαποκαλείται «Πρωταθλήτρια Κόσμου». Οι Σκωτσέζες θεωρούσαν τους εαυτούς τους την καλύτερη ομάδα στη Σκωτία και ήθελαν να πάρουν αυτές το «στέμμα» από τα κορίτσια του Πρέστον. Η ομάδα της Αγγλίας αποδέχτηκε αμέσως την πρόκληση και ο αγώνας έγινε στο «Squires Gate», στο Blackpool, τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, με την ομάδα από το Εδιμβούργο να γνωρίζει την ήττα με με 5-1. Οι «Dick, Kerr’s Ladies» τον Νοέμβριο διοργάνωσαν ένα εορταστικό δείπνο για τη νίκη του «Παγκοσμίου Πρωταθλήματος», συνδυάζοντας τον εορτασμό με την συμπλήρωση 20 ετών από τη σύστασή τους.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1937-45), η ομάδα παρέμεινε ανενεργή και αναμορφώθηκε μόλις τελείωσαν οι εχθροπραξίες. Το πρώτο μεταπολεμικό παιχνίδι παίχτηκε στο «Glossop» τη Μεγάλη Παρασκευή του 1946. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο μακροχρόνιος μάνατζερ Alfred Frankland αρρώστησε και τα περισσότερα από τα καθήκοντα γραμματείας ανέλαβε η Kath Latham. Ο Frankland πέθανε το 1957 και η Kath Latham ανέλαβε τον πλήρη ρόλο της μάνατζερ των «Dick, Kerr’s Ladies F.C.». Παρέμεινε στο τιμόνι μέχρι το 1965, όταν η ομάδα δυστυχώς διαλύθηκε λόγω έλλειψης παικτών.

Στη δεκαετία του 1950, η Val Walsh ήταν η καλύτερη παίκτρια των «Preston Ladies». Σύμφωνα με την μαρτυρία της Kath Latham ήταν τότε που ο θρύλος της Αγγλίας Matt Busby έμεινε άφωνος από την παίκτρια από το Πρέστον: «Ο Matt Busby ήρθε να δει έναν από τους αγώνες μας στο Blackpool. Κάθισε στις εξέδρες και είπε για τη Val Walsh ότι ήταν η καλύτερη παίκτρια που είχε δει ποτέ στη ζωή του και αν ήταν άντρας, θα την είχε υπογράψει εκεί και μετά για να παίξει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ».

Μέχρι τότε, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία συνέχισε να κυνηγάει τις «Κυρίες» και να προσπαθεί να εμποδίσει οποιαδήποτε μορφή αγώνα. Το 1962 σταμάτησε ένα παιχνίδι στο «British Legion» του Νιούτον, μεταξύ της «Preston Ladies» και της «Oldham Ladies» για την ενίσχυση του ταμείου τυφλών του Γουίγκαν! Η Wigan Rovers FC που ενοικίασε το χώρο, απειλήθηκε με αποβολή αν τελικά η αναμέτρηση διεξαγόταν κανονικά!

Η Latham δυσκολευόταν πολύ στο να βρίσκει ομάδες για να παίξουν αντίπαλες με την «Preston Ladies». Το 1963 κατάφεραν να αγωνιστούν σε μόλις 16 παιχνίδια, ενώ το ’64 σε μόλις 12. Η δυσκολία μεταφέρθηκε και στην εύρεση παικτών. Ελάχιστες πλέον ζούσαν στο Πρέστον και οι υπόλοιπες έπρεπε να ταξιδεύουν από άλλες περιοχές της χώρας (Wigan, Chorley, Southport, Manchester), με αποτέλεσμα να μην γίνονται προπονήσεις και οι κοπέλες να βρίσκονται μαζί μόνο στους αγώνες.

Στις 21 Αυγούστου 1965 δόθηκε η τελευταία παράσταση για τις «Dick, Kerr’s Ladies», με αντίπαλο την ομάδα «Handy Angles» την οποία νίκησε με 4-0… Ήταν η μόνη ομάδα που αγωνίστηκε εκείνη τη χρονιά με τα κορίτσια του Πρέστον. Έδωσαν 3 παιχνίδια, με το πρώτο να λήγει 4-4 και το δεύτερο με 5-1 υπέρ των «μελανολεύκων». Λίγες εβδομάδες μετά, η Latham ανακοίνωσε την παύση του συλλόγου…

Τραγική ειρωνεία ότι το 1966 η Αγγλία κατέκτησε το μοναδικό τίτλο σε διεθνής διοργανώσεις (Μουντιάλ) και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ακόμη περισσότερες γυναίκες να ενδιαφερθούν και να αρχίσουν πάλι την ενασχόληση τους με το άθλημα! Η Γυναικεία Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ιδρύθηκε το 1969 και το 1970 έγινε άρση του αποκλεισμού των γυναικών από την «F.A.» που πλέον δεν είχε άλλη επιλογή…

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ… 75 ΧΡΟΝΙΑ!!!
Με κάποιο μαγικό τρόπο, οι αγαπημένες μας «Munitionettes» δεν χάθηκαν στον χρόνο. Μάλλον περίμεναν στωϊκά στο χρονοντούλαπο της ιστορία για να τους δοθεί πάλι η ευκαιρία και το 1992, για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια επανενώθηκαν στο «Preston Guild», στο διεθνές τουρνουά Γυναικείου ποδοσφαίρου «The Lancashire Trophy»!

4 χρόνια μετά, το 1996, σε ηλικία εβδομήντα τεσσάρων ετών, η Joan Whalley, έγινε η πρώτη Βρετανίδα ποδοσφαιρίστρια που συμμετείχε σε εθνική διαφημιστική καμπάνια της κολοσσιαίας εταιρείας των αθλητικών ειδών «Nike».

Πλέον, το όνομα των «Dick, Kerr’s Ladies» είχε αρχίσει και πάλι να ακούγεται, είχε πάλι να απασχολεί τα κοινά και έτσι το 1997, για 1η φορά μετά το 1965, τα κορίτσια του Πρέστον βγήκαν ΞΑΝΑ στο γήπεδο, όταν έπαιξαν σε έναν αγώνα επίδειξης στο «Lancashire Trophy» όπου και γιόρτασαν με κάθε μεγαλοπρέπεια την 80ή επέτειο από τη σύσταση της ομάδας.

Πλέον δεν περνάει χρονιά που να μην βραβευτούν, να μην εμφανιστούν και να μην αγωνιστούν οι «Dick, Kerr’s Ladies», που το 2000 έγιναν «κορίτσια του 21ου αιώνα» όταν συμμετείχαν σε ακόμη έναν αγώνα επίδειξης, στο «The Lancashire Trophy» του 2000. Η μεγαλύτερη παίκτρια στο γήπεδο εκείνη την ημέρα ήταν η Nancy Thomson, η οποία ήταν ογδόντα τεσσάρων ετών!

Το 2002, ήρθε και μια από τις σημαντικότερες στιγμές όχι μόνο για την ομάδα, αλλά για το Αγγλικό και θα τολμούσαμε να πούμε για το Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο. H Lily Parr, για την οποία σας γράψαμε πιο πάνω, αυτή η πρωτοπόρος του αθλήματος, έγινε η πρώτη γυναίκα ποδοσφαιρίστρια που μπήκε στο Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου της Αγγλίας, στο «Hall of Fame». Λίγα χρόνια μετά, το 2007, η Joan Whalley θα έπαιρνε και αυτή σειρά, όντας η δεύτερη παίκτρια των «Dick, Kerr’s Ladies» που μπήκε μετά θάνατον στο Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου…

Η F.A. εξέδωσε επίσημα συγγνώμη για την απαγόρευση του 1921 το 2008.

Τα 100χρονια, οι εκδηλώσεις και το πέρασμα στην αιωνιότητα της ιστορίας του Πρέστον…
Φτάνουμε στο 2017. Συμπληρώνονται 100 χρόνια και ήδη για πολλά χρόνια, η ιστορικός της ποδοσφαιρικής ομάδας, Gail Newsham, πάλευε να αναδείξει την σπουδαιότητα της κορυφαίας ομάδας της χώρας, που για δεκαετίες έμεινε θαμμένη και κρυμμένη από τον καθωσπρεπισμό, τον μισογυνισμό και όλα όσα πριν 1 αιώνα οδήγησαν στους ιθύνοντες του ποδοσφαίρου να προσπαθήσουν να σβήσουν το άστρο της. Και μετά από πολύ προσπάθεια δεκαετιών τα κατάφερε. Δύο αναμνηστικά μνημεία θα φανέρωναν με περηφάνια την ομάδα «Dick, Kerr’s Ladies» στην πόλη, αναγνωρίζοντας επιτέλους τα όσα πέτυχαν.

Αρχικά, στο εορτασμό της εκατονταετηρίδας τους το 2017, μια αναμνηστική μπλε πλακέτα -η πρώτη στον κόσμο για το γυναικείο ποδόσφαιρο-, τοποθετήθηκε στον τοίχο του εργοστασίου στο Πρέστον, στη νοτιοανατολική πλευρά του κτιρίου «Alstom» στην «Strand Road» όπου εκεί οι «Dick, Kerr’s Ladies» γεννήθηκαν εκατό χρόνια πριν.
Τα αποκαλυπτήρια της πλακέτας έγιναν από μέλη της οικογένειας των αρχικών πρωτοπόρων, David Coulton και Valerie Conn, που είναι τα εγγόνια της Grace Sibbert και της Alice Kell αντίστοιχα, ενώ παρούσες ήταν και δύο μέλη της γυναικείας ομάδας, η Sheila Parker και η June Gregson, που είχαν αγωνιστεί με την ομάδα. Και όπως πολύ σωστά δήλωνε στην εκδήλωση η Newsham: «Είναι μια Παγκόσμια πρωτιά, για τους καλύτερους του κόσμου»…

Tον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, διοργανώθηκε στο «UCLan Sports Arena» στο Πρέστον, το Πρώτο Εθνικό Τουρνουά Περπατητού Ποδοσφαίρου Γυναικών για γυναίκες άνω των 40 και άνω των 50 ετών, το «The Dick, Kerr Ladies Cup». Δεκαέξι ομάδες συμμετείχαν στην εναρκτήρια εκδήλωση και πλέον έχει εξελιχθεί σε μια από τις καλύτερα οργανωμένες εκδηλώσεις στη χώρα.

Τον Σεπτέμβριο του 2017, οι Dick, Kerr Ladies έλαβαν ένα ειδικό βραβείο στα «The FA Women’s Football Awards», που πραγματοποιήθηκαν στο «Grosvenor House Hotel» στο Λονδίνο.

Τέλος, στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από το πρώτο αγώνα στο Deepdale την ημέρα των Χριστουγέννων του 1917, στις 22 Δεκεμβρίου 2017 αποκαλύφθηκε στο «North End» ένα φοβερό αναμνηστικό μνημείο, ένα τεράστιο δημιούργημα από γρανίτη, διαστάσεων 6Χ4 μέτρων και βάρους 3,5 τόνων (!) που επάνω του έχει χαραχτεί η πρώτη 11αδα και η λίστα με ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ όσων αγωνίστηκαν τα 48 αυτά χρόνια με την ομάδα «Dick, Kerr’s Ladies». Μια τεράστια αναγνώριση, να στέκει γεμάτη περηφάνια πίσω από το σιντριβάνι-άγαλμα αφιέρωμα στον αγαπημένο γιο του Πρέστον, τον Sir Tom Finney, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι επισκέπτες, για την φοβερή ομάδα που γέννησε η πόλη.

Το 2018, η αναγνώριση έφυγε από το αγωνιστικό κομμάτι και πήγε στο ανθρωπιστικό, εκεί που κανείς δεν μπορεί καν να υπονοήσει το παραμικρό, μιας και τα 10εκ. € για φιλανθρωπικούς σκοπούς εν καιρώ πολέμων, φτώχιας και ανείπωτων τραγωδιών μιλούν από μόνα τους… Η Βασιλική Βρετανική Λεγεώνα (Royal British Legion) αναγνώρισε τις «Κυρίες»  για τη συνεισφορά τους στη συγκέντρωση κεφαλαίων κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στο ετήσιο μνημόσυνό τους στο Πρέστον, έγινε και επίσημη η «αναγνώριση» τους, ενώ στα «North West Sports Awards», χαρακτηρίστηκαν ως «πιθανώς μια από τις πιο σημαντικές ομάδες στην ιστορία του γυναικείου ποδοσφαίρου», καθώς έλαβαν και εκεί ειδικό βραβείο για τα επιτεύγματά τους κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου…

ΒΙΒΛΙΑ: Η ιστορία των «Dick, Kerr’s Ladies», η σωστή καθοδήγηση για παιδιά…!
Τα τελευταία 3 χρόνια, που η πανδημία ήρθε να αλλάξει τις ζωές όλων μας, κάποιοι βρήκαν τρόπο να δημιουργήσουν και να μετουσιώσουν σε παραγωγικό τον εγκλεισμό. Η συγγραφέας Eve Ainsworth παίρνοντας έμπνευση από τις «Dick, Kerr’s Ladies» προχώρησε στην έκδοση 3 παιδικών βιβλίων, με ιστορίες μυθοπλασίας γύρω από την ομάδα, με πρωταγωνίστρια την Hettie, μια ντροπαλή έφηβη που θα βρεθεί σε εργοστάσιο πυρομαχικών και θα γνωρίσει την ομάδα…

Στις 3 Σεπτεμβρίου 2020 έκανε πρεμιέρα το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Kicking Off: Dick, Kerr Girls». Εκεί αναφέρετε το ξεκίνημα της ομάδας από το 1917 και πως θα μπορούσε μια έφηβη της εποχής, να αλλάξει άρδην τη ζωή της μετά την γνωριμία με τις φιλόδοξες και έντονα ανεξάρτητες – γυναίκες που θέλουν επίσης να παίξουν ποδόσφαιρο.

Στις 6 Μαΐου Μαΐου 2021 ήρθε η 2η προσπάθεια της Ainsworth με το «The Perfect Shot (Dick, Kerr Girls)», όπου πλέον ο πόλεμος έχει τελειώσει και ο αδερφός της Hettie, Freddie, που παλεύει με τους δαίμονες του για ένα λάθος που οδήγησε στον θάνατο ενός άνδρα στο μέτωπο θα γίνει ο ανεπίσημος φωτογράφος της ομάδας, με το μήνυμα του βιβλίου να επικεντρώνεται στο ότι η ομαδική δουλειά, η επικοινωνία και η φιλία μπορούν να ξεπεράσουν σχεδόν τα πάντα.

Στο 3ο βιβλίο της σειράς «All Together Now», που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες, τον Φεβρουάριο του 2022, μεταφερόμαστε στο 1920, όπου η  Μάρθα – η μικρή αδερφή της Χέτι και του Φρέντι – λαμβάνει την ευκαιρία να ανταλλάξει τους αγώνες του δρόμου με τα ντόπια παλικάρια για να παίξει δίπλα στις καλύτερες γυναίκες ποδοσφαιριστές του κόσμου, όμως με το γυναικείο ποδόσφαιρο να απειλείται κανείς δεν γνωρίζει αν τα όνειρα της Μάρθας -εντός όσο και εκτός γηπέδου- θα πραγματοποιηθούν.

Tον Μάιο του 2021, παράλληλα με το δεύτερο βιβλίο της Ainsworth, κυκλοφόρησε και ένα ακόμη παιδικό βιβλίο, το «Football’s Forgotten Legends: The Dick, Kerrr Ladies», της ιστορικού της ομάδας Gail J. Newsham, που ήταν αυτή που έγραψε και το επίσημο βιβλίο για ενήλικες όπου καταγράφει την ιστορία της ομάδας με τίτλο «In a League of Their Own!». Στην νέα της προσπάθεια για παιδιά, η Gail ελπίζει ότι θα εμπνεύσει τους σημερινούς νεαρούς αναγνώστες «να μην τα παρατήσουν ποτέ, ανεξάρτητα από τα εμπόδια που τίθενται στο δρόμο σας».

Τέλος, υπάρχει και το «Our Beautiful Game», του Lou Kuenzler, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2021 και που αφηγείται την ιστορία της 12χρονης Polly Nabb, η οποία θέλει απεγνωσμένα να παίξει ποδόσφαιρο και εργάζεται σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. Η ιστορία διαδραματίζεται στη φανταστική πόλη Kerston του Lancashire (μια μίξη Kerr και Preston) και καλύπτει τις δοκιμασίες και τις δοκιμασίες της Polly και των συμπαικτών της από τους Sparks καθώς κατακτούν τη δόξα, με φόντο τον πόλεμο και τους κινδύνους χειρωνακτική εργασία. Η ιστορία αφηγείται επίσης την απαγόρευση του γυναικείου ποδοσφαίρου το 1921 από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για λόγους μελών, η οποία διήρκεσε για 50 χρόνια. Το βιβλίο που κυκλοφόρησε την 100ή επέτειο αυτής της απόφασης είναι κάτι που ο Lou λέει ότι είναι μια επίκαιρη υπενθύμιση του πώς έχουν αλλάξει οι συμπεριφορές και τι θυσίασαν οι γυναίκες.

Παραστάσεις δρόμου σε «μελανόλευκο» φόντο…
Μια ακόμη σειρά από δράσεις που πραγματικά αξίζει να αναφερθούν, είναι αυτές που έλαβαν χώρα στο Πρέστον αρχής γενομένης απ’ τις 21 Αυγούστου 2021, όταν ξεκίνησε μια σειρά από παραστάσεις σε κεντρικά σημεία της πόλης, από την «About Time Dance Company». Η παραγωγή περιλάμβανε ένα καστ πέντε χορευτών, που αντικατοπτρίζουν τις κινήσεις της Lily Parr  και των φίλων της από το παρελθόν. Με τίτλο το μότο της «F.A.» πάνω στο οποίο χτίστηκε η απαγόρευση του 1921, το περιβόητο «Πολύ ακατάλληλο για γυναίκες» («Quite Unfit for Females»), στις 18 Σεπτεμβρίου κατά τη διάρκεια του «Lancashire Encounter Festival» πραγματοποιήθηκαν οι παραστάσεις στο Flag Market, στο Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου στο Μάντσεστερ στις 21  Οκτωβρίου.

Η δήλωση της καλλιτεχνικής διευθύντριας της εταιρείας Jenny Reeves που ανέλαβε την παραγωγή τα λέει όλα: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ»

Όλα όσα πέτυχαν τα κορίτσια από το Λάνκασιρ είναι σίγουρα από τις περιπτώσεις που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία και να αποτελούν οδηγό ζωής για μικρούς και μεγάλους. Το να βρεις την ψυχική δύναμη και να αναδειχθείς, να λάμψεις μέσα στη φρίκη του πολέμου, σε εποχές θανάτου και φτώχιας, σε εποχές αυστηρού πουριτανισμού, έντονης θρησκοληψίας, το να αγωνίζεσαι για να προσφέρεις στους άλλους χωρίς εσύ να έχεις πλεόνασμα, το να παλεύεις κόντρα σε όλους, στο ίδιο το κράτος, να παίζεις ένα απλό άθλημα που θεωρήθηκε από παράνομο μέχρι και αντικυβερνητικό, είναι αξίες που θα έπρεπε να κρατάμε γερά σαν ένα ιερό μυστικό για το πως θα μπορούσε κανείς να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Το σημαντικότερο είναι ότι όπως αποδείχτηκε, όσο βαθιά και αν θαφτεί μια τέτοια ιστορία, αυτή θα βρει τον τρόπο να βγει ξανά στην επιφάνεια, να βρει το χαμένο της οξυγόνο και να λάμψει και πάλι. Γιατί όσο και αν θέλουν κάποιοι, όσο και αν προσπαθούν, ιστορίες όπως της «Dick Kerr’s Ladies FC», που άλλαξε με τον τρόπο της τον κόσμο στις αρχές του 20ου αιώνα, θα γίνονται γνωστές, για να εμπνεύσουν, να αφυπνίσουν και να ξαναοδηγήσουν στην σωστή κατεύθυνση όσους λοξοδρόμησαν ή κουράστηκαν να μάχονται…