Ιωάννα Κατσαντώνη: Μια μικρή ιέρεια του θεού της φωτιάς!

Αποτελεί μια ομάδα που από το πουθενά και τις χαμηλότερες τοπικές κατηγορίες της ΕΣΚΑ-Η, μέσα σε μια 10ετία (2012-2022) βρέθηκε στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Όπως άλλωστε αναφέρει και το όνομα του, ο Προμηθέας λειτούργησε… προνοητικά και κατάφερε όχι απλά να βάλει το όνομα του ανάμεσα στις μεγάλες ομάδες της χώρας, αλλά να δημιουργήσει ανίκητες ακαδημίες και να κατασκευάσει στον Καστελόκαμπο τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις της Ευρώπης! Μαζί με τους άνδρες, αγόρια και κορίτσια σε όλα σχεδόν τα ηλικιακά γκρουπ οι «πορτοκαλί» της Πάτρας σαρώνουν τους τίτλους με το πρόγραμμα «Νους» να δείχνει την δύναμη του. Και αν για τους περισσότερους, οι παίκτες της ομάδας (Γκίκας, Ρογκαβόπουλος, Αγραβάνης κ.λπ.) ή τα παιδιά των Εφήβων και Παίδων είναι γνωστά (Βλάσσης, Σοϊλεμετζίδης κ.α.), δεν ισχύει το ίδιο και για τα κορίτσια του «θεού της φωτιάς», που φέτος πήραν ξανά τον τίτλο σε Κορασίδες και Νεάνιδες, αλλά και τον τίτλο και την άνοδο στην Α2’ Γυναικών!!!

Συνέντευξη στους Βαγγέλη Μιχάλη και Νικόλα Παολίνο

Με αφορμή αυτές τις επιτυχίες αλλά και την κλήση της στην Προεθνική, το «giornalista.gr», συνάντησε, γνώρισε και σας παρουσιάζει ένα ταλαντούχο κορίτσι της ακαδημίας των «Προμηθέων», την 15χρονη γκαρντ Ιωάννα Κατσαντώνη…

Η «σπίθα» στη γειτονιά και η πρώτη επαφή…
Η συνάντηση έγινε στο προπονητικό κέντρο του Καστελόκαμπου. Χωρίς πολλά γέλια, χωρίς πολλά λόγια και με απαντήσεις στην ουσία, πιο μεστές από την νεανική ανεμελιά, με την «φωτιά» μιας ηγέτιδας να σιγοκαίει σε κάθε απάντηση. «Με λένε Ιωάννα Κατσαντώνη, είμαι 15 χρονών,  γεννημένη το 2006 και φέτος θα πάω στην Β’ Λυκείου, στο 6ο ΓΕΛ Πατρών. Παίζω στον Προμηθέα – αυτή θα είναι η 3η μου χρονιά. Η θέση μου είναι 1-2» μας λέει ορθά κοφτά πριν αρχίσουμε να την ρωτάμε επί παντώς επιστητού, όπως για την απόφαση να ασχοληθεί με το μπάσκετ. «Η αλήθεια είναι ότι στην οικογένεια το έχουμε γενικά το «μικρόβιο» του αθλητισμού. Ο μπαμπάς μου έπαιζε ποδόσφαιρο. Είχε ξεκινήσει ο αδερφός μου μπάσκετ στον Αίολο και πήγαινα εγώ τον έβλεπα στις προπονήσεις, γιατί με έπαιρνε μαζί ο μπαμπάς. Μία ημέρα που ήταν λίγα παιδιά, ο κόουτς με παρότρυνε να πάρω μία μπάλα, να μην κάθομαι και πήρα τη μπάλα, έτρεχα πάνω κάτω και είχα πολύ ωραία ενέργεια. Την θυμάμαι εκείνη την ημέρα… Είχε πει ο κόουτς στον μπαμπά μου εκείνη την ημέρα να με ξεκινήσει μπάσκετ. Όταν ήμουν μικρή με έπαιρνε μαζί του ο αδερφός μου στην πλατεία της γειτονιάς και παίζαμε και ήταν εκεί διάφορα αγόρια που παίζαμε αντίπαλοι. Κι αυτά με έχουν βοηθήσει γιατί το να παίζεις μπάσκετ με αγόρια είναι τελείως διαφορετικό. Μαθαίνεις να παίζεις πιο δυνατά, πιο σκληρά. Πιστεύω ότι ήταν όλα αυτά που από μικρή ηλικία με έφεραν εδώ που είμαι τώρα.»

Στον Αίολο Αγυιάς έκανε τα πρώτα της βήματα και αυτό δεν το ξεχνάει: «Με πολλά από τα κορίτσια από τον Αίολο έχουμε κρατήσει σχέσεις. Μάλιστα τότε είχαμε μιλήσει και τους είχα πει ότι είχε μιλήσει ο κόουτς με τον μπαμπά μου και ότι θα έπρεπε να φύγω, αλλά και ότι θα ήθελα να κρατήσουμε σχέσεις. Με πολλές μιλάμε ακόμα!».

Η… ευλογία του Προμηθέα, η τριπλή παρουσία και η Προεθνική!!!
Από το 2019 είναι στον Προμηθέα και δείχνει να έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο της, μιλώντας ξεκάθαρα για την ομάδα των «πορτοκαλί»: «Αρχικά είναι ευλογία να παίζουμε σε τέτοια γήπεδα και να έχουμε τέτοιες συνθήκες. Έχουμε κάνει και πολλές διοργανώσεις στις οποίες έχουμε παίξει με ομάδες από την Αθήνα. Έχουμε παίξει με τον Παναθηναϊκό και άλλες πολύ καλές ομάδες. Μας έχουν δοθεί καλές ευκαιρίες και τις έχουμε αξιοποιήσει όλες μπορώ να πω. Είναι πραγματικά πολύ δυνατό όλο αυτό που γίνεται και αξίζει πολλά.» με τα όνειρα της να μην μένουν στα στενά όρια της Αχαΐας. «Η αλήθεια είναι ότι το όνειρό μου είναι να φορέσω τη φανέλα της εθνικής και να εκπροσωπώ τη χώρα μου, αλλά επειδή είμαι και Ολυμπιακός, θα ήθελα μία ημέρα να παίξω στον Ολυμπιακό. Θα το προσπαθήσουμε…» λέει πριν περάσουμε στα της φετινής χρονιάς.

«Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ ευχάριστα συναισθήματα, γιατί ήταν και η περίοδος με τον κορονοϊό που μας είχε αφήσει αρκετά πίσω και δουλέψαμε δύο φορές για να γίνει αυτό. Έγινε πολύ καλή δουλειά και συνεργαστήκαμε πολύ καλά και με τον κόουτς και με τις υπόλοιπες συμπαίκτριές μου και το καταφέραμε αυτό και σίγουρα είναι συναισθήματα που μένουν. Μακάρι να τα νοιώσουν όλοι οι αθλητές, γιατί είναι πολύ έντονα…» θα μας τονίσει η Κατσαντώνη που σχετικά με τα διαφορετικά ηλικιακά γκρουπ που αγωνίζεται θα αναφερθεί στον τρόπο αντιμετώπισης και νοοτροπίας: «Το κάθε τμήμα το αντιμετωπίζουμε διαφορετικά και πηγαίνουμε με άλλη νοοτροπία, αλλά σίγουρα οι αγώνες στο γυναικείο με έχουν βοηθήσει παρά πολύ και μου έχουν δώσει πολλές εμπειρίες για το δικό μου τμήμα και πλέον το αντιμετωπίζω πιο εύκολα, δηλαδή, και με τη νοοτροπία του μπάσκετ και σε ατομικό επίπεδο και σε ομαδικό.»

Όσο για τις διαφορές αλλά και την αντιμετώπιση των μεγαλύτερων κοριτσιών -κυρίως στην γυναικεία ομάδα- θα είναι αφοπλιστικά ειλικρινής: «Στο τμήμα των κορασίδων πρέπει να έχουμε κάποια κορίτσια περισσότερες πληροφορίες και να βοηθάμε την ομάδα, έχοντας πιο ενεργό ρόλο, ενώ στο γυναικείο εμένα ο ρόλος μου είναι πιο δευτερεύων. Να πιέσω, να κάνω ένα έξυπνο φάουλ… Στις κορασίδες έπρεπε να έχω  πρωταγωνιστικό ρόλο». Και συνεχίζει έχοντας βρει πλέον ρυθμό για αιφνιδιασμό: «Με τα κορίτσια έχουμε δεθεί και με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και επειδή κι εμένα μου είναι δύσκολο να ανταπεξέλθω στους αγώνες του γυναικείου, με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και ξέρουν να αντιμετωπίζουν πολύ καλά και τα μικρά κορίτσια σαν κι εμάς.»

Στην συνέχεια δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην κλήση της την Προεθνική ομάδα: «Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Συνεργαστήκαμε με κορίτσια που δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί, έπρεπε να προπονηθούμε μαζί και να γνωριστούμε. Υπήρχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα, γιατί ήμασταν για κάτι κοινό εκεί και ήταν πολύ ωραία εμπειρία, πολύ ξεχωριστή.», αλλά και γιατί την θεωρεί ως την καλύτερη της στιγμή: «Σίγουρα όλα τα πρωταθλήματα με την ομάδα είναι πολύ χαρακτηριστικές στιγμές και τις θυμάμαι. Κάθε βήμα, κάθε αγώνας, κάθε προπόνηση. Έχουμε φτάσει εκεί που έχουμε φτάσει όλες μαζί! Είμαστε πραγματικά μια πολύ δεμένη ομάδα και αυτό έχει βοηθήσει πολύ, αλλά πιστεύω και η Προεθνική ήταν και αυτή μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία γιατί το είχα στόχο να φτάσω έστω προεθνική και μου συνέβη.»

Ο τραυματισμός και η αντιμετώπιση…
Μιλώντας για όμορφες στιγμές, για νίκες ήττες και όνειρα, η κουβέντα πάει σε μια στιγμή που έχει χαραχτεί στη μικρή παίκτρια των «πορτοκαλί»: «Ήταν πέρσι που είχαμε κερδίσει πάλι το Κορασίδων, θα πηγαίναμε πάλι πανεπαρχιακό και είχαμε κάνει μια προπόνηση μια μέρα πριν φύγουμε. Είχαμε δει ένα βίντεο και στα τελευταία 10 λεπτά παίξαμε διπλό. Λίγο πριν τελειώσουμε μου έσπασε το χέρι… Ήταν δυο λεπτά πριν τελειώσουμε και είχαμε πάθει όλοι σοκ γιατί την άλλη μέρα 8 το πρωί φεύγαμε!!! Τρέχαμε στο Καραμανδάνειο εκείνο το βράδυ, κλαίγαμε… Εγώ δεν έκλαιγα από τον πόνο, έκλαιγα που δεν θα έπαιζα, από τα νεύρα μου, ότι θα χάσω αυτό το πράγμα. Δεν το πίστευα ότι μου έχει συμβεί αυτό…»

Και επειδή ρόλο παίζει η αντιμετώπιση στις όποιες δυσκολίες, η 15χρονη Ιωάννα βάζει τα γυαλιά και σε πολύ μεγαλύτερους της: «Είχα κάνει drive και με χτυπάει μία μέσα στον καρπό, μου φεύγει ο καρπός και μετά πέφτω κάτω και τέλος… Για ένα μήνα είχα γύψο και αφού τον έβγαλα τις δυο πρώτες εβδομάδες προσπάθησα να επανέλθω. Μέχρι τότε έπαιζα με το αριστερό, γιατί έχω και ένα θέμα με το αριστερό όποτε ήταν μια καλή ευκαιρία να το βελτιώσω. Αλλά εντάξει ήταν δύσκολο, ήταν και καλοκαίρι…»

Είτε μόνη, είτε με παρότρυνση, η Κατσαντώνη έδειξε τον δρόμο: «Και στο κομμάτι ψυχολογίας, βέβαια, ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα. Δηλαδή τις πρώτες μέρες ήμουν λίγο χάλια. Παρόλα αυτά την επόμενη ημέρα πήγα στους αγώνες που είχαμε στην Κόρινθο. Το χέρι μου ήταν πολύ πρησμένο το θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα πάει εκεί και το είχα ξεχάσει πραγματικά και προσπάθησα να υποστηρίξω την ομάδα όπως μπορώ με φωνές κλπ. Αλλά αν με κράταγε πίσω όλο αυτό και δεν έκανα τίποτα και καθόμουν σπίτι και «έκλαιγα» την μοίρα μου θα ήμουν πολύ χειρότερα.»

Ποια βόλτα; Προπόνηση!!!
Για ένα παιδί 15 ετών, ο συνδυασμός προπονήσεων και σχολείου σίγουρα δεν είναι και το πιο απλό πράγμα. Αλλά πως το βλέπει η Ιωάννα; «Αυτό είναι ένα πολύ περίεργο θέμα. Πρέπει σε όλα να έχεις πρόγραμμα, να ξέρεις ότι το πρωί θα πας σχολείο, μετά θα γυρίσεις θα διαβάσεις, θα αφήσεις λίγο τον προσωπικό σου χρόνο πίσω, να πας προπόνηση και μετά όταν γυρίσεις να διαβάσεις γιατί πρέπει να μην μείνει κάτι πίσω. Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, σίγουρα θα βρεις χρόνο να τα συνδυάσεις όλα. Και προσωπικό χρόνο και μπάσκετ και προπονήσεις και όλα.»

Για κάποιους βέβαια, μια έξοδος, μια βόλτα ίσως να είναι και πιο σημαντική από τον κάματο και την σκληρή δουλειά. Στερήσεις, υποχρεώσεις και χρόνος που δεν συνάδει με φίλους και συμμαθητές. Μάλλον η γκαρντ του Προμηθέα, δεν έχει τέτοια διλλήματα: «Σίγουρα έχουμε στερηθεί όλα τα κορίτσια πολλές βόλτες, ειδικά σε αυτήν την ηλικία που όλοι βγαίνουν, αλλά πιστεύω πως όταν κάτι το αγαπάς ξέρεις ότι γι’ αυτό θα στερηθείς πολλά πράγματα, αλλά θα συνεχίσεις να το κάνεις. Αλλά αυτή είναι η ουσία αν θες να πετύχεις κάτι. Θα συνεχίσεις να το κάνει, κάτι θα κερδίζεις, κάτι θα χάνεις… Εγώ πάντως δεν έχω σκεφτεί ποτέ ότι χάνω τον χρόνο μου που είμαι στο γήπεδο, γιατί είναι ουσιώδες αυτό που κάνω και το αγαπάω και περνάω καλά.»

Παιδαγωγικό και μπάσκετ στο εξωτερικό…plus «GREEK FREAK»
Βέβαια όσο και να είναι το μπάσκετ πρωτεύων στόχος, η 15χρονη συνεντευξιαζόμενη δεν θα μπορούσε να μην έχει ήδη σκεφτεί το μέλλον της: «Προς το παρόν θέλω παιδαγωγικό, να ασχοληθώ με παιδάκια.» ενώ για το πως θα συνδυάσει τις προπονήσεις στην απαιτητική χρονιά της Γ’ Λυκείου έχει ήδη έτοιμη απάντηση: «Πιστεύω στην Γ’ Λυκείου δεν θα είναι το ίδιο. Πρώτα θα είναι το διάβασμα, για να πετύχω τον στόχο μου στις πανελλήνιες και η προπόνηση θα είναι μία «έξοδος» για εμένα στον ελεύθερο χρόνο μου.»

Επειδή όμως τα όνειρα είναι δωρεάν και σε αυτή την ηλικία θα πρέπει να είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, η Ιωάννα σκέφτεται και το μπάσκετ επαγγελματικά: «Θα σκεφτόμουν να φύγω στο εξωτερικό. Σίγουρα έξω είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Σε αυτήν την ηλικία δεν ξέρω. Τώρα έχω και άλλα δύο πολύ βασικά χρόνια για το σχολείο, αλλά στο μέλλον θα το σκεφτόμουν! Πρότυπο μου είναι η Μάλτση που είναι πολύ γνωστή και έχει κρατήσει την ελληνική σημαία πολύ ψηλά και θα ήθελα κάποια μέρα να της μοιάσω.»

Μιλώντας με ένα παιδί κάτω των 18 δεν θα μπορούσαμε να μην ρωτήσουμε για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που από ένα φτωχό παιδί των φαναριών κατάφερε να γίνει ο MVP του NBA και πως βλέπει την ιστορία του «GREEK FREAK»: «Η ιστορία του Αντετοκούνμπο που είναι και Έλληνας σε ανατριχιάζει. Σου δίνει το μήνυμα πως εάν θέλεις κάτι πραγματικά και δουλέψεις, οι κόποι σου θα ανταμειφθούν όπως και να έχει. Είναι επίσης πολύ σημαντικό το ότι ξεχωρίζει και σε επίπεδο εξωαγωνιστικό με το ήθος και τον χαρακτήρα του. Η κοινωνία σπανίζει από τέτοιους ανθρώπους.»

Μπάσκετ Ανδρών vs Γυναικών, Βόλεϊ και Στίβος…
Τι γίνεται όμως όταν η κουβέντα πάει σε στερεότυπα και παγιωμένες απόψεις αθλημάτων. Η Κατσαντώνη έχει άποψη και γι’ αυτό! «Πιστεύω ότι το ανδρικό μπάσκετ έχει περισσότερες διακρίσεις γι’ αυτό και έχει τραβήξει περισσότερο κόσμο. Επίσης τα περισσότερα κορίτσια ασχολούνται με το βόλεϊ, ένα πιο «θηλυκό» άθλημα, με αποτέλεσμα να μην έχει δοθεί η ίδια προσοχή στις γυναίκες. Υπάρχει μία μικρή κόντρα και είναι πολλά αγόρια που λένε ότι το μπάσκετ είναι για αγόρια, ενώ το βόλεϊ για κορίτσια. Εγώ, προσωπικά, δε σκέφτηκα ποτέ να δοκιμάσω βόλεϊ.»

Πάντως, ασχέτως των παραπάνω, η αθλήτρια μας βλέπει βελτίωση στο γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα: «Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει και βελτιώνονται πολύ τα πράγματα στο γυναικείο μπάσκετ και γίνονται και διοργανώσεις που παλιά δεν υπήρχαν καν. Βέβαια δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να φτάσει σύντομα το ανδρικό.»

Όσο για το αν δεν υπήρχε το μπάσκετ στην ζωή της η Ιωάννα είναι ξεκάθαρη: «Πιστεύω θα μου άρεσε ο στίβος και κάποια πολεμική τέχνη, όπως Ταε Κβον Ντο.»

SOCIAL MEDIA
Με την κουβέντα να έχει περάσει στο β’ ημίχρονο, έρχεται η ώρα για να μάθουμε την άποψη της Ιωάννας γύρω από ζητήματα που απασχολούν κάθε παιδί και δη μια αθλήτρια, που σίγουρα επηρεάζουν την καθημερινότητά της: «Από την ομάδα η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε στερηθεί πολλά, δηλαδή και σε αποστολές έξω δε μας έχουν στερήσει το κινητό (έχω ακούσει διάφορα τέτοια περιστατικά σε άλλες ομάδες). Δεν έχουν θέμα να ανεβάζουμε φωτογραφίες κλπ. Όσον αφορά τα social media σε προσωπικό επίπεδο, σίγουρα τα χρησιμοποιώ στην καθημερινότητά μου, αλλά δεν έχω ποτέ την έννοια να ανεβάσω μία φωτογραφία, να δω τα likes, τα σχόλια κλπ. Θέλω να ανεβάσω κάτι που θα μείνει είτε με την ομάδα είτε από μία βόλτα με τις φίλες μου…»

Το #MeToo και η ισότητα των φύλων και στον αθλητισμό!
Και επειδή φτάσαμε στα «social media», δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο κοινωνικό κίνημα ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση οποιασδήποτε μορφής (λεκτικής, ψυχολογικής-ψυχικής, σωματικής, εκφοβισμού εργασιακού ή μη) σε ανήλικους και ενήλικες, το γνωστό #MeToo: «Η αλήθεια ότι ο κόουτς επειδή είναι πολύ κοντά μας μας έχει μιλήσει και σε εμάς και στα αγόρια. Έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις και μας έχει πει κάποια πράγματα που θα μας τα έλεγε ο μπαμπάς μας. Μας έχει βοηθήσει πολύ δίνοντας μας συμβουλές και λέγοντας μας τι να προσέξουμε. Και στο σχολείο υπάρχουν καθηγητές που αφιερώνουν χρόνο σε αυτά τα ζητήματα, αν και είναι σπάνιο. Είναι πολύ σημαντικό να γίνονται συζητήσεις για τέτοια θέματα και θα πρέπει οι καθηγητές να εντάξουν στο πρόγραμμά τους, έστω 5’ να μιλούν για κοινωνικά θέματα.»

Όσο για το αν έχει –όντας σε ευαίσθητη ηλικία- ακούσει, δει ή διαβάσει γι’ αυτό η παίκτρια του Προμηθέα αναφέρει: «Είναι κάποια θέματα που ακόμα και να μην τα έχεις ζήσει και να τα ακούς απέξω σε ανατριχιάζουν, σου προκαλούν περίεργα συναισθήματα και δεν μπορείς να καταλάβεις πως ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει έναν άλλον άνθρωπο σε τέτοια κατάσταση και να του δημιουργήσει πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Σε επηρεάζει και σε στεναχωρεί να τα ακούς όλα αυτά.»

Πως άραγε νιώθει ένα κορίτσι σε ένα σχετικά ανδροκρατούμενο περιβάλλον; Πως έχουν εξελιχθεί εν έτη 2022 η διαφορετικότητα, η ισότητα κ.ο.κ.: «Θεωρώ πως έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, αλλά με το να βγαίνουν και να μιλούν άνθρωποι και να γίνονται αγώνες είναι πολύ καλό και βοηθά την κοινωνία. Μακάρι μία ημέρα να υπάρξει ισότητα και στον αθλητισμό και οι διαφορές να είναι μόνο σωματικές.»

Ο κόουτς Νάκης, τα κορίτσια και το πείσμα!
Και αν ο μπαμπάς Περικλής είναι ο μεγάλος υποστηρικτής, ο «μπαμπάς» Νάκης δεν χαρίζει και δεν αφήνει τίποτα στη τύχη και κυρίως στο κομμάτι ψυχολογία: «Είναι πολύ μεγάλο κομμάτι. Μπορεί να σε επηρεάσει να μην μπορείς να μπεις καν στο παρκέ. Μπορεί να σε ανεβάσει και να παίξεις καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε μια φορά που ήμασταν στα αποδυτήρια και μου είχε πει κάποια πράγματα ο κόουτς και είχα στεναχωρηθεί, αλλά την ίδια μέρα θυμάμαι όταν είχαμε γυρίσει στο γήπεδο επειδή παίζαμε άλλου είχα δουλέψει ότι μου είχε πει δηλαδή μου έδωσε κίνητρο. Και επειδή όταν μας φωνάζει πολλές φορές θέλει να μας ξυπνήσει να μπούμε στο γήπεδο και να τα δώσουμε όλα από τη αρχή, βοηθάει πολλές φορές αυτή η αντιμετώπιση. Γενικότερα, είμαι παίκτης ψυχολογίας. Ένα χαμένο σουτ μπορεί μερικές φορές να με μπλοκάρει αλλά το θέμα είναι να το αφήσουμε πίσω…»

Όσο για τον τεχνικό των κοριτσιών, αλλά και τις συμπαίκτριες, η Ιωάννα δεν θα το άφηνε ασχολίαστο: «Θα ήθελα να πω για τον κόουτς ότι είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος και έξω από το γήπεδο και μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ και έχουμε κάνει συζητήσεις πολλές πέρα από το μπάσκετ. Πάντα όταν μας έβλεπε κάπως περίεργα, μας μιλούσε και μας βοηθούσε πολύ. Πάντα μας έλεγε να είμαστε όλες μαζί, ενωμένες ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Είναι ένας πάρα πολύ καλός κόουτς και άνθρωπος. Για τα κορίτσια τι να πω; Τα αγαπώ! Είναι για εμένα δεύτερη οικογένεια, έχουμε περάσει πολλά μαζί και έχουμε δεθεί. Τις ευχαριστώ πολύ γιατί είναι πραγματικά ξεχωριστές και θα τις θυμάμαι όσα χρόνια και αν περάσουν.»

Η οικογένεια, οι φίλοι και το… «μότο»
Λέμε ότι η ομάδα είναι η «οικογένεια» των παικτών και αυτό είναι αλήθεια. Αλλά η κανονική οικογένεια της Ιωάννας τι άραγε να λέει; «Ο μπαμπάς είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής. Η αλήθεια είναι ότι με έχουν βοηθήσει παρά πολύ συγκεκριμένα άτομα. Είναι η οικογένεια μου, είναι ένας πολύ καλός μου φίλος, κάποιες φίλες μου και η ομάδα μου. Η Έφη (σ.σ. η μεγαλύτερη αδερφή) δεν ασχολείται με το μπάσκετ αλλά έρχεται κάποιες φορές όταν έχει χρόνο μαζί με όλη την οικογένεια. Η μαμά παρόλο που δεν είναι από τον χώρο αυτό έρχεται πάντα να υποστηρίξει. Κάθεται μπροστά-μπροστά… Δεν φωνάζει, αλλά όταν είναι η μαμά στο γήπεδο πάντα παίρνω πολύ δύναμη, γιατί δεν την βλέπω συχνά. Την κοιτάω και παίρνω δύναμη! Ο  Ντίνος (σ.σ. ο 2 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός που αγωνίζεται στον Αίολο) έρχεται με βλέπει, μου δίνει συμβουλές και με βοηθάει πολύ. Πιο παλιά τσακωνόμασταν συνέχεια στα μονά και νευρίαζα εγώ, αλλά τώρα όλα είναι ήρεμα.»

Πριν αποχωρίσουμε, η Κατσαντώνη μας αποχαιρετά με το μότο της: «Το μπάσκετ είναι το πιο δίκαιο άθλημα, γιατί χτυπάς τη μπάλα και έρχεται σε εσένα. Είναι τέσσερεις γραμμές και μία μπάλα, το πώς θα τις διαχειριστείς είναι δική σου υπόθεση.»

ΑΜΥΝΑ «1VS1»
Ερ.: Μπαίνεις σε μία χρονομηχανή και εμφανίζεσαι στο 2032… Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου;
Ι.Κ.: «Όσον αφορά τον αθλητισμό θα ήθελα είτε να είμαι σε μία μεγάλη ομάδα είτε να φτάσουμε με τον Προμηθέα σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο να έχω βγάλει τη σχολή μου.»

Ερ.: Καλύτερο μάθημα στο σχολείο;
Ι.Κ.: « Έκθεση και φυσική. Γενικά, στα θετικά τα πάω καλύτερα από τα θεωρητικά, αλλά επειδή θέλω να περάσω παιδαγωγικό, τα θεωρητικά μαθήματα θεωρούνται πιο «εύκολα».

Ερ.: Πιο μάθημα δεν σου αρέσει καθόλου;
Ι.Κ.: « Τα αρχαία και ιδιαίτερα η γραμματική.

Ερ.: Τι χόμπι έχεις, τι μουσική ακούς και γενικά πως περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;
Ι.Κ.: « Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι πολύ των εξόδων. Στον ελεύθερο μου χρόνο θα βγω με τα κορίτσια,  θα πάμε βόλτα… Μπορώ να κάτσω σπίτι να κοιμηθώ, να κάτσω με την οικογένειά μου… Γενικά ήσυχα πράγματα. Από μουσική ακούω κυρίως ξένα, αλλά κι έναν Αργυρό τον ακούμε!»

Ερ.: Πρωτάθλημα με μικρή συμμετοχή ή προσωπική διάκριση MVP και καλύτερη παίκτρια σε όλη την χρόνια;
Ι.Κ.: « Πρωτάθλημα με μικρή συμμετοχή, σίγουρα! Γιατί άμα κερδίσει ένας κερδίζουν όλοι.»

Ερ.: 30 πόντους ή 15 ασίστ;
Ι.Κ.: « Άμα είναι καλές οι 15 ασίστ τότε ναι, γιατί έτσι κάνουμε χαρούμενους δυο! Αλλιώς 30 πόντους.»

Ερ: Τι είναι χειρότερο για σένα; Ένα χαμένο σουτ ή μια πολύ σκληρή άμυνα;
Ι.Κ.: «Η σκληρή άμυνα δεν με πειράζει ίσα-ίσα με «φτιάχνει» να μπορέσω να την αντιμετωπίσω υπάρχουν όμως και φορές που μπορεί να μου χαλάσει και το μυαλό.»

Ερ.: Περιέγραψε με 3 λέξεις: Προμηθέας.
Ι.Κ.: «Ομάδα, προπονήσεις, πρωταθλήματα.»

Ερ.: Αίολος.
Ι.Κ.: «Ξεκίνημα, δέσιμο, συναισθήματα.»

Ερ.: Μπάλα.
Ι.Κ.: «Τρίποντο, πάσα, τριπλά.»

Ερ.: Ποια πόλη που έχεις επισκεφθεί με την ομάδα σου άρεσε;
Ι.Κ.: « Η Καλαμάτα.»