Κι έτσι ο Άλκης… χαμογέλασε! – Τεράστια πορεία μνήμης στη Θεσσαλονίκη (ΦΩΤΟ+BINTEO)

Ήταν 1η Φλεβάρη του ’22, όταν ο Άλκης Καμπανός έπεφτε νεκρός στο τσιμέντο της οδού Γαζή στη Θεσσαλονίκη και ξεκινούσε για το ουράνιο ταξίδι του… Σήμερα, είναι βέβαιο πως έστρεψε για λίγο το… βλέμμα του στη γη. Σίγουρα θα χαμογέλασε!

Έναν χρόνο μετά τη στυγερή δολοφονία του Άλκη, ο λαός της Θεσσαλονίκης έδειξε πως δεν ξεχνά! Χιλιάδες κόσμου (περισσότεροι από 5-6 χιλιάδες) συγκεντρώθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης (1/2/2023) στο σημείο του φονικού, όπου άφησαν λουλούδια και κεριά, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του. Στη συνέχεια ακολούθησε σιωπηρή πορεία έως τον Λευκό Πύργο. Εκεί προβλήθηκαν εικόνες και βίντεο από τις δράσεις της Δομής 1ης Φεβρουαρίου 2022 “Εις το όνομα του Άλκη”.

Το Giornalista ήταν παρόν.

Δεν επρόκειτο για μία απλή εκδήλωση. Δεν ήταν καν μία συνηθισμένη πορεία. Ο Άλκης με το φευγιό του μας ένωσε όλους. Άσπρους, μαύρους, πράσινους, κίτρινους, κόκκινους… ΟΛΟΥΣ! Το ιδεολογικό υπόβαθρο ήταν βαθύτερο και το μήνυμα σαφές. Δε χωρούσαν περιθώρια παρερμηνείας σήμερα. Κάτι που σε άλλες χώρες είναι δεδομένο, για εμάς στην Ελλάδα αποτελεί πολυτέλεια. Το ποδόσφαιρο και κάθε άλλο άθλημα είναι ψυχαγωγία, διασκέδαση και ευχαρίστηση. Είναι αγάπη και πάθος. Βέβαια, όπως συνηθίζεται στον δύσμοιρο τούτο τόπο, πρέπει να γίνει κάτι τρανταχτό, κάτι τόσο μεγάλο, που να μην υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια για λόγια, αλλά ούτε και για πράξεις, ώστε να αντιδράσουμε. Από την πολιτεία και τους θεσμούς, μέχρι τα σωματεία, τους επαγγελματίες του χώρου και τους απλούς φιλάθλους κανείς δεν επεμβαίνει. Κανείς δεν προλαμβάνει. Μόνο όταν επέλθει μία μη αναστρέψιμη κατάσταση σπεύδουν να… επουλώσουν τις “πληγές” που άνοιξαν.

Σήμερα, στην πορεία ήταν όλοι: φίλοι του Άρη, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και άλλων ομάδων, νέοι, υπερήλικες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, οικογένειες, ζευγάρια και μοναχικοί “λύκοι”… Καμία εξαίρεση! Όλοι φώναξαν “παρών” για έναν κοινό σκοπό: να μην υπάρξει άλλος “Άλκης”! Όλοι δίπλα-δίπλα, χέρι-χέρι. Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη. Ένιωθες μία “εκκωφαντική” ησυχία να σου… τρυπάει τα κόκκαλα. Το κλίμα βαρύ, πένθιμο μα συνάμα ελπιδοφόρο. Βλέποντας χιλιάδες παιδικά πρόσωπα δίπλα από τους γονείς τους, αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει μέλλον. Από τη μία πόνος και από την άλλη ελπίδα πως ίσως τα πράγματα αλλάξουν. Η ιστορία θα δείξει…

Δείτε το φωτορεπορτάζ του Giornalista, που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη