Λούκα Μόντριτς: Ένας "πολεμιστής" χωρίς... όπλο!

Είναι 36 ετών. Μετρά στο παλμαρέ σου περισσότερα από 650 παιχνίδια. Έχει σηκώσει 4 φορές την… “κούπα με τα μεγάλα αυτιά” κι άλλες τόσες το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Δεν παίζει ούτε στην Ασία, ούτε στην Αμερική, ούτε καν στη Ρωσία ή την Γαλλία. Αντιθέτως φορά τη φανέλα με το “10” στην πλάτη κι έχει στην καρδιά το σήμα μίας εκ των κορυφαίων ομάδων του κόσμου, την οποία έχει “πάρει από το χέρι” σε μία… περίεργη και τρελή σεζόν! Κυρίες και κύριοι, ο ένας και μοναδικός: Λούκα Μόντριτς!

Το βράδυ της Τετάρτης (6/4), η Ρεάλ Μαδρίτης ρίχνεται στη μάχη των προημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ, στο Στάμφορντ Μπριτζ κόντρα στην Τσέλσι. Μία τέτοια βραδιά, πριν από έναν μήνα περίπου (Τετάρτη, 9/3) στο Σαντιάγο Μπερναμπέου της Μαδρίτης και στο παιχνίδι μεταξύ Ρεάλ και Παρί Σεν Ζερμέν (3-1) για τη φάση των 16 της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, ο “γερόλυκος” της “Βασίλισσας”, Λούκα Μόντριτς απέδειξε για ακόμα μία φορά πως πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές των τελευταίων ετών. Όλοι όσοι είδαμε το ματς γίναμε μάρτυρες της πιο σύγχρονης μορφής και έκφρασης του ολοκληρωμένου ποδοσφαιριστή.

Σε ένα παιχνίδι στο οποίο η Ρεάλ Μαδρίτης βρισκόταν στο ημίχρονο πίσω στο σκορ (0-1), ενώ στο πρώτο παιχνίδι οι Γάλλοι είχαν επικρατήσει 1-0 στο Παρίσι, ο Κροάτης κλήθηκε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συμβάλει ώστε να ανατραπεί το σκηνικό. Και αυτό έκανε. Ο Μόντριτς, ο οποίος ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής των “Μερένχες”, πέρα από την ονειρική ασίστ στο “πρώτο βιολί” των Μαδριλένων, Καρίμ Μπενζεμά, ήταν και ο παίκτης που έτρεξε περισσότερο από την ομάδα του (10,54 χιλιόμετρα!).

Ο δρόμος, όμως, προς την κορυφή στην οποία βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι ντρίπλες του έχουν κάτι από τον τρόπο με τον οποίο κρυβόταν και ξέφευγε μαζί με την οικογένειά του από τους εχθρούς, κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κροατία. Τα σπριντ του παραπέμπουν στην προσφυγιά στην οποία οδηγήθηκε στην τρυφερή ηλικία των 6 ετών. Κάθε του κίνηση και κάθε επίτευγμα, έχει κάτι από το αίμα των συγγενών και των φίλων του που χάθηκαν στην πατρίδα τα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Για αυτά και για άλλα πολλά ο Λούκα Μόντριτς είναι ήρωας και παράδειγμα για τις νέες γενιές!

ΤΟ… ΑΙΜΑΤΗΡΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΠΛΙΤΒΙΤΣΕ

Ήταν φθινόπωρο του 1985 και στην Κροατία τα πρώτα σημάδια άνθισης του εθνικισμού άρχισαν να γίνονται κάτι παραπάνω από εμφανή. Τον Σεπτέμβριο, με την κατάσταση να είναι τεταμένη και τον πόλεμο μεταξύ Κροατίας και Σερβίας να διαφαίνεται στον “ορίζοντα”, γεννιέται στο χωριό Ζαντάρ ένα μωρό, το οποίο έπειτα από χρόνια θα δοξάζονταν από χιλιάδες κόσμου, σε πολλά γήπεδα ανά την υφήλιο.

Όταν ο μικρός Λούκα φθάνει τα 6 έτη, σημειώνεται το πρώτο πολεμικό επεισόδιο στην Κροατία ( 31 Μαρτίου 1991). Η κυβέρνηση της χώρας στέλνει λεωφορεία με αστυνομικούς στην περιοχή Πλίτβιτσε, ώστε να αποκαταστήσει τον έλεγχο στην περιοχή. Στην σύγκρουση που ακολουθεί σκοτώνεται ένας από κάθε πλευρά και ο πόλεμος ξεσπά! Το “Αιματηρό Πάσχα στο Πλίτβιτσε“, όπως ονομάστηκε η προαναφερθείσα σύγκρουση αποτέλεσε την απαρχή του Πολέμου της Κροατικής Ανεξαρτησίας, ο οποίος τελείωσε το 1995.

ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΕ ΤΗ “ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΘΕΑ”

Οι κακουχίες ήταν πολλές και η μόνη διέξοδος του πιτσιρικά δεν ήταν άλλη από τη… “στρογγυλή θεά”. Η πρώτη του αγάπη αποτέλεσε και το μόνο τρόπο να “δραπετεύει” από το σκοτάδι και την “επίγεια” κόλαση του πολέμου. Η στάση των γονέων του στο μεγάλο πάθος του γιού τους ήταν συγκινητική. Με τα τελευταία χρήματα που τους είχαν μείνει έβγαλαν δελτίο ποδοσφαιριστή στον μικρό Λούκα, ώστε να αγωνιστεί στην τοπική ομάδα του Ζαντάρ. Ουσιαστικά θυσίασαν τα ΠΑΝΤΑ για το μόνο πράγμα που έκανε το παιδί τους ευτυχισμένο: το ποδόσφαιρο!

Όταν ξεκινά να παίζει μπάλα στην ομάδα του είναι 7 ετών είναι πολύ αδύνατος, όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος και κάπως… ασθενικός, με τον πρόεδρο του Συλλόγου Josip Bajlo να δηλώνει μετά από χρόνια, όταν πλέον είχε έρθει η καταξίωση: «Μικρός και φοβισμένος. Μπορούσες ωστόσο, να δεις στα μάτια του ότι είχε ήδη αποφασίσει να τα καταφέρει»

Στα 15 του, κατά την ανατολή της νέας χιλιετίας, ενσωματώνεται στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ και στέλνεται δανεικός στη Ζρίνσκι Μόσταρ της Βοσνίας και την Ίντερ Ζάπρεσιτς (ομάδα μιας πόλης στα βόρεια του Ζάγκρεμπ). Στην τελευταία, μάλιστα, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο να πάρει πρόκριση στην Ευρώπη, τερματίζοντας 2η. Μετά από 2 χρόνια στην… “ξενιτιά”, μακριά από την Ντιναμό, το 2005 επιστρέφει και καθιερώνεται! Έναν χρόνο αργότερα “ντεμπουτάρει” με το εθνόσημο στο στήθος.

Ήταν 1η Μαρτίου του 2006, οι Κροάτες επικρατούσαν 3-2 της Αργεντινής στη Βασιλεία της Ελβετίας και ο φέρελπις και ταλαντούχος Λούκα Μόντριτς. Λίγο αργότερα κλήθηκε στην αποστολή του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του για το Μουντιάλ του 2006. Από το 2003, που φόρεσε για πρώτη φορά της Ντιναμό, έως και το 2008, ο Κροάτης χαφ σημείωσε 94 συμμετοχές, 31 γκολ, και 29 ασίστ. Κορυφαία σεζόν γι’ αυτόν ήταν το 2007-08, όταν και κατέκτησε με την ομάδα του το πρωτάθλημα με 28 (!) βαθμούς διαφορά από τους δεύτερους.

Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΑ “ΣΠΙΡΟΥΝΙΑ”

Τέλη του Απριλίου του 2008, οι ιθύνοντες και υψηλά ιστάμενοι της Τότεναμ άρχισαν να αγχώνονται. “Κυνηγούσαν” τον Μόντριτς για περίπου έναν ολόκληρο χρόνο, ξαφνικά όμως, εμφανίστηκαν και… ανταγωνιστές. Για την υπογραφή του νεαρού μέσου, ενδιαφέρονταν πολύ, τόσο η Μάντσεστερ Σίτι του Σβεν-Γκόραν Έριξον και η Νιούκαστλ του Κέβιν Κίγκαν, όσο και Μπαρσελόνα, αλλά και ιταλικά… “μεγαθήρια”. Η ομάδα του Λονδίνου ήταν αυτή που από την πρώτη στιγμή είχε πλησιάσει τον Κροάτη και επέμενε να τον υπογράψει και δεν ήθελε οι κόποι ενός ολόκληρου έτους να χαραμιστούν. Για τον λόγο αυτό ο Διευθυντής του κλαμπ Νταμιάν Κόμολι πολύ νωρίς ένα πρωινό κάλεσε, από το πάρκινγκ του -τότε- προπονητικού κέντρου των “Σπέρς” που βρισκόταν στον Τσίγκγουελ, τον πρόεδρο Ντάνιελ Λίβι, λέγοντας:

“Πιστεύουμε πως όσο περισσότερο περιμένουμε, τόσο πιο πιθανό είναι να χάσουμε τον παίκτη.”

Ο Κόμολι θυμάται ακόμη: “Αν δεν κάναμε κίνηση μέσα στις επόμενες 2-3 ημέρες, η δουλειά μιας ολόκληρης χρονιάς θα κατέληγε στο καλάθι των αχρήστων, καθώς θα χάναμε τον παίκτη. Τότε ήταν, λοιπόν, που ο Ντάνιελ έκανε τα… μαγικά του! Ο γνωστός Ντάνιελ… Απλά έκλεισε το τηλέφωνο, ετοίμασε τα πράγματα του και πέταξε με ένα ιδιωτικό τζετ μέχρι το Ζάγκρεμπ. Με κάλεσε στις 3 τα ξημερώματα, λέγοντας μου πως η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί. Είχαμε αποκτήσει τον Μόντριτς.”

Ύστερα από 14 χρόνια, από την υπογραφή του Κροάτη, ο Μόντριτς παραμένει ακόμα ένα από τα κορυφαία μεταγραφικά αποκτήματα της εποχής Λίβι στην Τότεναμ. Κόστισε στον σύλλογο 16,5 εκ. λίρες, ποσό που ξεπλήρωσε με 4 φοβερές σεζόν και στη συνέχεια πουλήθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης για τα διπλάσια περίπου χρήματα (30 εκ. λίρες).

Η Τότεναμ, ισοφαρίζοντας το υψηλότερο ποσό που είχε δαπανήσει ποτέ για παίκτη, τον “έδεσε” με εξαετές συμβόλαιο, αλλά ο προπονητής που τον είχε επιλέξει, ο Χουάντε Ράμος απολύθηκε κακήν κακώς στις 25 Οκτωβρίου του 2008. Ο Ισπανός τεχνικός έχοντας δαπανήσει περισσότερες από 60 εκ. λίρες κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, “κατάφερε” να οδηγήσει στα “Σπιρούνια” στη χειρότερη έναρξη πρωταθλήματος στην ιστορία τους, συγκεντρώνοντας μόλις 2 βαθμούς στα πρώτα 8 παιχνίδια, “ρεκόρ” που καθήλωσε την ομάδα στην τελευταία θέση του πίνακα. Τότε ήταν που ο Λούκα Μόντριτς έπρεπε να πείσει τον Χάρι Ρέντναπ, διάδοχο του Ράμος στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, ότι αξίζει να είναι βασικό “γρανάζι” στο παιχνίδι της Τότεναμ.

Πότε δεν ήταν εύκολα τα πράγματα για τον Κροάτη. Ένας τραυματισμός τον κράτησε πίσω τη χειρότερη στιγμή. Όταν ήθελε να αποδείξει την αξία του στον νέο του προπονητή. Η απόδοσή του ήταν σταθερή, αλλά ανοδική, με αποκορύφωμα τη σεζόν 2010-11, οποτε και ψηφίστηκε ο παίκτης της χρονιάς για την Τότεναμ, με τον τότε προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ποδοσφαιρικό ΘΡΥΛΟ, Σερ Άλεξ Φέργκισον να υπογραμμίζει πως επρόκειτο για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς!

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

“Το μόνο που ονειρεύτηκα στη ζωή μου, ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής και να παίξω σε μια ομάδα όπως είναι η Ρεάλ -η πιο διάσημη και η καλύτερη, στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας μου και ήμουν βέβαιος πως θα πετύχω.”

Λ. ΜΟΝΤΡΙΤΣ

Ο Λούκα Μόντριτς είχε αρχίσει να βρίσκει τον καλό του εαυτό και το όνομά του -πλέον- “ακουγόταν” και εκτός αγγλικών συνόρων. Έπειτα από τις μεστές εμφανίσεις του, με την εθνική ομάδα στο EURO του 2012 σε Ουκρανία και Πολωνία, απέναντι σε πολύ ισχυρούς αντιπάλους, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, η Ρεάλ Μαδρίτης τον έκανε δικό της έναντι 35 εκ. ευρώ! Το παράδοξο είναι πως τότε η “MARCA” είχε καλέσει τους αναγνώστες της να ψηφίσουν τη χειρότερη μεταγραφή του καλοκαιριού για λογαριασμό των “μεγάλων” του ισπανικού ποδοσφαίρου. Πρώτος στη σχετική λίστα αναδείχθηκε ο υποφαινόμενος με ποσοστό 32,2%!!!